Անշուշտ, Հռոմի Պապի այցելությունը Հայաստան մեր պատմության մեջ կփորագրվի ոսկե տառերով: Ակնհայտ էր, որ Հռոմի Պապի այցը Հայաստան կարևոր իրադարձություն էր մի քանի առումներով:Այն նախ պատմական նշանակություն ուներ Հայաստանի համար: Իր ուխտագնացությամբ աշխարհի ուշադրությունը հրավիրեց քրիստոնեությունը առաջինը ընդունած երկրի վրա: Այս օրերին Հայաստանն աշխարհի ուշադրության կենտրոնում էր: Համաշխարհային ամենահեղինակավոր պարբերականների և ԶԼՄ- ների ուշադրության կիզակետում էր Հռոմի Պապի Հայաստան այցելությունը: Միջազգային առաջատար լրատվամիջոցներն առանձնակի ակտիվությամբ անդրադարձան Հայաստանում Հռոմի պապի հանդիսապետությամբ էկումենիկ արարողությանը և Խաղաղության Աղոթքին, նրա ` նախապես պատրաստված ելույթից շեղվելուն, Ցեղասպանություն եզրույթի օգտագործմանը և այլն: Մեզ հետ զրույցում ասաց ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը, այնուհետ հավելեց.
Համոզված եմ, որ քաղաքական հարթակում էլ նրա այցը Հայաստան հզոր ազդեցություն ունեցավ և հետագայում էր կունենա շատ երկրների համար վերանայելու իրենց դիրքորոշումը Հայաստանի նկատմամբ, ինչպես եղավ օրինակ Գերմանիայի դեպքում, երբ Բունդեսթագը ընդունեց Հայոց ցեղասպանության ճանաչման մասին բանաձևը: Հատուկ ուշադրության է արժանի նաև այն փաստը, որ նախապես այն պլանավորվում էր որպես տարածաշրջանային այց, սակայն Հռոմի պապը առանձնացրեց Հայաստանի այցելությունը և որոշեց Վրաստան և Ադրբեջան այցելել ավելի ուշ:Ամբողջ աշխարհին նա ցույց տվեց իր համակրանքը Հայաստանի նկատմամբ, իր մասնակցությունը հայժողովրդի պատմության խնդիրներին, նաև իր հիացմունքը մեծագույն ավանդույթների նկատմամբ:
Հռոմի Պապի այցելությունը նաև խորին խորհուրդ ուներ իր մեջ, որի հիմքում սերն էր. <այնպիսի սերը, որ խոնարհվում է և նվիրվում, այն քրիստոնեական կյանքի օրհնյալ յուղն է, հոգևոր թանկարժեք բալասանը, որ առողջացնում է, զորացնում և սրբացնում>,- ինչպես իր խոսքում նշեց Հռոմի Պապը:
Հռոմի պապի այցելությունը նաև քրիստոնեական հավատի, խաղաղության, հաշտության, միասնության և փոխադարձ սերը կրկնապատկելու անհրաժեշտության կոչ էր ողջ աշխարհին, ինչպես նաև յուրատեսակ պատգամ էր յուրաքանչյուր անհատի համար վերաիմաստավորելու կյանքի արժեքները: Կրկին մեջբերեմ Հռոմի պապի այն խոսքերը, որ §բոլորս կյանքում կոչված ենք կամուրջներ կառուցելու, այլ ոչ թե բաժանարար պատնեշներ, և մենք միշտ ավելի միասնական պետք է լինենք հավատի և սիրո մեջ՝ փոխադարձ հարգանքով և երկխոսությամբ՝ առաջնորդվելով այն գիտակցումով, որ միակ մրցույթը դա ստուգելն է, թե ով կարող է ավելի մեծ սեր նվիրել>:
Ա. Հակոբյան
Նյութի աղբյուրը՝
No comments:
Post a Comment