Մամուլում տարածված տեղեկությունների համաձայն` ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր ՌՈՒԶԱՆՆԱ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆՆ իրեն պատկանող հասարակական կազմակերպության միջոցով ձեռնարկ է տպագրել այն մասին, թե դպրոցականները ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս պետք է հանդուրժողականություն ցուցաբերեն սեռական փոքրամասնությունների նկատմամբ: Սակայն, շրջանառվող լուրերը հենց նույն օրը հերքեց Ռ. Մուրադյանը` համապատասխան հայտարարությամբ: Այդուհանդերձ, բարձրացված աղմուկի մասին որոշակի հստակեցնող պատասխաններ «Իրավունքին» հաջողվեց ստանալ հենց տիկին Մուրադյանից: Նա նախեւառաջ նշեց, որ իր հերքումը հստակ էր եւ շեշտեց, որ չի՛ կարելի մի օրում քնել-արթնանալ եւ մեկին մի այնպիսի բան վերագրել, որ բոլորը զարմանան ու չհավատան:
«ԻՆՉՊԵ՞Ս ԿԱՐՈՂ ԷՐ ԱՅԴ ԹԵՄԱՆ ԿԱՊՎԱԾ ԼԻՆԵԼ ԻՄ ԱՆՁԻ ՀԵՏ»
– Այդպես էլ չհասկացա, թե այդ աղմուկը ինչու բարձրացավ, երբ անգամ իրականությանը մոտ չէր: Ինչպե՞ս կարող էր այդ թեման կապված լինել իմ անձի, իմ արժեքային համակարգի հետ, այդ աղմուկ բարձրացնողներն ի՞նչ էին մտածել: Մի՞թե Ռուզաննա Մուրադյանի գործունեությունը մեկօրյա գործունեություն էր, չէ որ իմ թիկունքում տարիների կատարած աշխատանք կա եւ թողած արժեքներ: Հենց այնպես չէ մարդը կերտում իր կենսագրությունը` քայլելով որոշակի արժեքային աստիճաններով: Իմ մոտեցումները նման հարցերում միշտ եղել են ավանդական, ես ավանդական ընտանիքի զավակ եմ, ունեմ ավանդական ընտանիք, իմ երեխաների մեջ քարոզում եմ ավանդական արժեքներ: Հետեւաբար չէին կարող իմ մտահղացումները (որքան էլ հիմա ուզում են վերագրել իմ արժեքային համակարգին), որեւէ ձեւաչափով կապ ունեն այս թեմայի հետ: Եվ նույն կերպ, ուղղակի, զարմացած են այս պատմությունից մանկավարժական հանրության ներկայացուցիչները: Առհասարակ, պետք է խուսափենք նման ձեւով` առանց նայելու մարդու անցած ճանապարհին, հենց այնպես մարդուն պիտակ կպցնելը` լինի լավ, թե` վատ:
– Տիկին Մուրադյան, ամեն դեպքում, առանց կրակ, ծուխ չի լինում, ի վերջո, որեւէ դպրոցական ձեռնարկ տպագրե՞լ եք, թե` ոչ, եւ իրականում այն ի՞նչ բովանդակություն ունի:
– Ընդհանրապես չկա որեւէ ձեռնարկ` իմ կողմից վերջին տարիներին տպագրված: Եվ ինչպե՞ս կարող էր այն լինել, երբ այս թեման չկա մեր ծրագրում, մեր գաղափարների մեջ, մեր արժեհամակարգում: Իհարկե, տարբեր այլ թեմաներով ձեռնարկների պահանջարկ կա այսօր մանկավարժական հանրության կողմից, բայց դրանք բացառապես վերաբերում են դասղեկների աշխատանքին, ինքս նաեւ «Ծնողական համալսարան» հաղորդաշարն էի ստեղծել, որի շրջանակներում բարձրացված հարցերին վերաբերող ձեռնարկներ կարող են տպագրվել, օրինակ, երեխայի սովորելուն ուղղված եւ այլն: Բայց, ցավոք, դրա ժամանակը չունեմ, որ նստեմ եւ գրեմ: Ընդհանրապես, այս թեման ինձ մոտ նույնիսկ զայրույթ չի առաջացնում, որքան զարմանք, թե ինչպես կարող էին ինձ նման բան վերագրել:
«ԱՅՆ ԱՐԺԵՔՆԵՐԸ, ՈՐԻՆ ՓՈՐՁՈՒՄ ԵՆ ԱՆՈՒՂՂԱԿԻ ՁԵՎՈՎ ԻՆՁ ՄԱՍՆԱԿԻՑ ԴԱՐՁՆԵԼ, ԱՆՀԱՋՈՂ ՓՈՐՁ ԷՐ»
– Գաղտնիք չէ, որ հանդուրժողականության անվան տակ ժամանակ առ ժամանակ փորձում են դպրոց մտցնել սեռական փոքրամասնությունների եւ այլ ախտածին երեւույթների վերաբերյալ հարցերը: Հետաքրքիր է` Դուք ինչպե՞ս եք վերաբերում դրան:
– Կատեգորիկ դեմ եմ դպրոցներում նման ձեռնարկներ ունենալուն, էլ չեմ ասում նման մտահղացումներ ունեցողների մասին: Դպրոցում պետք է աշակերտը սովորի եւ դաստիարակվի կրթական պետական չափորոշիչների շրջանակներում, իսկ մեր կրթական պետական չափորոշիչների շրջանակներում նման մոտեցումներ չկան: Մենք կարող ենք քարոզել մարդու իրավունքներ, ժողովրդավարություն, բայց դրան զուգահեռ, մենք չպետք է մոռանանք, որն է մեր տեսակը` հայի տեսակը, որտեղից ենք գալիս, ուր ենք գնում եւ ինչ արմատներից ենք սերում:
– Այս դեպքում, ինչպե՞ս եք տեսնում պայքարը, որպեսզի վաղը, եթե ոչ Դուք, ապա մեկ ուրիշի կողմից նման մի ձեռնարկ չհայտնվի դպրոցներում:
– Ամեն մարդ թող ինքը մտածի, թե ինչպիսի պայքարի ուղի գտնի: Մենք ունենք Սահմանադրություն, որտեղ հստակ ամրագրել ենք` թե ինչ ասել է ընտանիք, եւ դրանով ամեն ինչ ասված է: Եթե հիշում եք, անգամ այդ սահմանումը գրելու ընթացքում բավականին քննարկումներ եղան: Ես այդ նույն ավանդական ընտանիքի ձեւակերպման կողմնակիցներից եմ եղել եւ պայքարել եմ դրա համար: Ես իմ գաղափարն առաջ եմ տարել, որ ընտանիք կարող է կոչվել միայն կնոջ եւ տղամարդու միասնությունը: Ի վերջո, կարծում եմ` հանրությունն ինձ չի էլ կարող պատկերացնել այլ գաղափարի կողմնակից, որովհետեւ իմ գործունեության մեջ որեւէ կետ չեք կարող գտնել, որը հանկարծ այլ ազդեցություն կարող է ունենալ: Այո՛, մենք պահպանողական ենք, գտնում ենք, որ մեր արմատները ամուր պետք է պահենք, եւ անընդհատ այդ արմատը պետք է սնուցել, որպեսզի հայի տեսակը նոր պտուղներ տա: Իսկ դա միայն ավանդական, պահպանողական մեր ուրույն արժեհամակարգի հիման վրա կարող է լինել: Այնպես որ, այն արժեքները, որին փորձում են անուղղակի ձեւով ինձ մասնակից դարձնել, անհաջող փորձ էր: Կարծում եմ` սա լավ ճանապարհ չի տանում եւ դատապարտված է ձախողման: Էլի եմ ասում` ես բազմիցս պաշտպանել եմ ավանդական ընտանիք ունենալու գաղափարախոսությունը, եւ հանկարծ ինձ փորձում են մեղադրել ինչ-որ մի բանում, որին անգամ մոտ չեմ իմ մտածողության որեւէ տիրույթում:
«Ի՞ՆՉԸ ՊԵՏՔ Է ԲԱՑԱՀԱՅՏԵՐ ՎՊ-Ն, ԵՐԲ ՉԿԱ ԱՅՆ, ԻՆՉԻ ՄԱՍԻՆ ԽՈՍՈՒՄ ԵՆՔ»
– Շուտով «Ընտանեկան բռնությունների» թեման Ազգային ժողովում պատրաստվում են քննարկել ՀԿ-ների հետ: Ինչպիսի՞ն է այս հարցում Ձեր մոտեցումը:
– Դարձյալ` ավանդական: Բայց նաեւ դեմ եմ ընդհանրապես բռնությանը, ցանկանացած մարդու` լինի ընտանիքում, թե` դրսում: Երբ խոսքը կորցնում է իր ուժը, պետք չէ դիմել ավելի թույլ մեթոդի, որը բռնությունն է: Մենք պետք է մարդկանց գաղափարական մակարդակում բարձրացնենք այս հարցը, ոչ թե պարզապես ընդունենք ինչ-որ բան, որը միայն կանխարգելիչ նշանակություն է ունենալու: Պետք է մեր քաղաքացիների ինքնագիտակցությունը բարձրացնենք այն աստիճանի, որ խնդիրը չհասնի բռնությունը կանխելուն:
– Ի դեպ, նաեւ մամուլում տեղեկատվություն տարածվեց, որ երբ Վերահսկիչ պալատը սկսել է ուսումնասիրել Կրթության եւ գիտության նախարարության ֆինանսական գործունեությունը, բացահայտվել է, թե ինչ դրամաշնորհներ են տրվել կազմակերպություններին, այդ թվում` նաեւ Ձեզ պատկանող «Դպրոց-կենտրոններ միավորում» եւ «Կրթություն առանց սահմանի» ՀԿ-ներին: Ըստ նույն աղբյուրի` այս տարիներին ահռելի չափերի դրամաշնորհներ ու ֆինանսական աջակցություններ են ստացել Ձեր ՀԿ-ները ԿԳՆ-ից, նախագահի աշխատակազմից, երիտասարդական հիմնադրամից եւ այլն: Ի՞նչ կասեք այս մասին:
– Չկա նման գործընթաց, սա աբսուրդի թեմայից է: Ի՞նչ Վերահսկիչ պալատի բացահայտում, օդում ասված խոսքեր են: Ի՞նչը պետք է բացահայտեր Վերահսկիչ պալատը, երբ չկա այն, ինչի մասին խոսում ենք: Ամենակարեւորն այս ամբողջի մեջ այն է, որ երբ նայում ես իմ գործունեությանը կրթական ոլորտում, որեւէ մեկի համար ինչ-որ նոր մի բան չէ: Մինչդեռ մարդիկ փորձում են նոր որակներ տալ, ամբողջ մանկավարժական հանրությունը, որը մեր ծրագրերի անմիջական շահառուն է եւ մասնակիցը, կարող են փաստել այս ամենը: Սա, ուղղակի, ծիծաղ է առաջացնում եւ իրականությանը չի համապատասխանում:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ
http://iravunk.com/news/39272
