Wednesday, December 3, 2014

ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանի դեկտեմբերի 2-ի ելույթը ԱԺ-ում

      «Հայրենիք»«Հայրենասիրություն» բառերը որոշ մարդկանց կողմից, կորցնելով իրենց ճիշտ արժեքային իմաստը, անհարկի շահարկվում են՝ ծառայելով նրանց նեղ անձնային կամ խմբային շահերին: Եվ, ցավոք, նրանք դառնում են արհեստական հայրենասիրության քարոզիչներ: Ուզում եմ հիշեցնել ձեզ, որ ինչպես Րաֆֆին է ասել.     «Ով իր հայրենիքը չի սիրում, իրավունք չունի օտարներից սեր պահանջելու»:                         Հայաստանը համայն հայության հայրենիքն է: Մեր բոլորի նպատակն է ունենալ ապահով, անվտանգ և զարգացող հայրենիք: Յուրաքանչյուր քաղաքացի սիրում է իր երկիրը և վստահաբար պատրաստ է աջակցել նրա շենացմանը նպաստող բոլոր նախաձեռնություններին: Ակնհայտ է, որ այսօր հնչող քննադատություններն իրականում պայմանավորված են ավելի լավ, ավելի շեն Հայաստան տեսնելու ցանկությամբ՝ հիմք ունենալով սերն առ Հայրենիք: Սակայն քննադատության հետ զուգահեռ առաջընթացը տեսնելու, գնահատելու կարողությունն անհրաժեշտ է բոլորիս:       Եվ, ի ուրախություն բոլորիս, պիտի ասենք, որ այսօր մեր քաղաքացիներից շատերը տեսնում և ճիշտ գնահատում են մեր երկրի կայուն և անվտանգ առաջընթացն անգամ առկա խնդիրների պարագայում, որի առհավատչյան այն էր, որ նախագահի պաշտոնանկությանն ուղղված մի փոքրիկ քայլն անգամ դատապարտվեց անհաջողության: Պետության հիմքերը սասանել նշանակում է կտրվել իրականությունից և չտեսնել այն աշխատանքն ու քայլերը, որոնք իրականացնում է մեր երկրի նախագահը՝ հավատարիմ մնալով իր նախընտրական ծրագրին:    Չենք կարող չտեսնել այն, որ արդեն ունենք`
  • պետական կառավարման և տեղական ինքնակառավարման բավական հասուն ինստիտուտներ,
  • վերելք ապրող քաղաքացիական հասարակություն և մամուլ, որն իր ազատության աստիճանով առաջ է շատ ու շատ երկրներից,
  • մարտունակ, մշտապես կատարելագործվող, ժամանակակից սպառազինությամբ և ռազմական տեխնիկայով զինված բանակ,
  • տարբեր ոլորտներում բազում ձեռքբերումներ:
 Չենք կարող չտեսնել այն, որ արդյունավետ իրականացվում է`
  • հասարակության լայն խմբերի խնդիրների լուծմանն ուղղված առավել հասցեական սոցիալական քաղաքականություն,
  • գյուղատնտեսության զարգացմանն ուղղված քաղաքականություն,
  • կրթության, գիտության և մշակույթի ոլորտների զարգացմանն ուղղված քաղաքականություն,
  • նախաձեռնողական արտաքին քաղաքականություն,
  • զարգացնող տնտեսական քաղաքականություն և այլն:
    Այսօր քննարկվում է Եվրասիական տնտեսական միության անդամակցության հարցը, որը միտված է սահմանների փոխարեն կամուրջներ կառուցելուն՝ ի նպաստ ակտիվ  և շահավետ տնտեսական համագործակցության,  Հայաստանում արտադրության ընդլայնմանն ու արդիականացմանը:Եվրասիական տնտեսական միությանն անդամակցելու փաստն ավելացնելու է    Հայաստանի անվտանգության երաշխիքները և բխում է Հայաստանի Հանրապետության տնտեսական շահերից:  Եվ այսպիսով, հարկ է հիշել, որ մեր երկրի ղեկավարության վարած քաղաքականությունը մշտապես հենված է արդարամտության և զգոնության, հայոց պետության ինքնիշխանության և ազգային անվտանգության պահպանման հիմքի վրա: 


Wednesday, November 19, 2014

ԱԺ պատգամավոր Ռ.Մուրադյանի նոյեմբերի 18-ի ելույթը ԱԺ-ում


ՀՀԿ-ական. ՀՀԿ-ն նույն սկզբունքայնությամբ շարունակելու է հիշել ժողովրդին

19.11.2014

iLur.amի զրուցակիցն է ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը

Տիկին Մուրադյանուսանողության միջազգային օրվա առթիվ ՀՀԿ-ի կազմակերպած համերգից հետո Մարզահամերգային համալիրում հրդեհ էր բռնկվելԻնչպե՞ս է պատահումոր Կարեն Ավագյանի կազմակերպած միջոցառումներն ավարտվում են նման դեպքերով:
- Ես տեղյակ չեմ: Բայց դե՝ միջադեպ է, կարող է մեկը մյուսին զուգադիպի, ինչո՞ւ եք քաղաքական աստառ տալիս: Հրդեհին էլ ե՞ք քաղաքական աստառ տալիս:
-Պարզապես, ՀՀԿ-ի կազմակերպած միջոցառումից հետո էր եղել:
ՀՀԿ-ական. ՀՀԿ-ն նույն սկզբունքայնությամբ շարունակելու է հիշել ժողովրդին
- Հանրապետականը որտեղ կանգնի, հրդեհ լինի, կասեք՝ Հանրապետականն է: Արևը պայծառ բացվի, չեք տեսնի այդ արևը, կտեսնեք արևի կողքի ամպերը: Հանեք սև ակնոցները: Արդեն ժամանակն է իրերը իրենց անուններով կոչելու, ամեն ինչին ճիշտ գնահատելու, ռեալ տեսնելու, որովհետև առաջընթացի համար միշտ լավատեսությունն է փրկում: Մենք միշտ նեղ վիճակից՝ եղեռնից, պատերազմից, նման վիճակներից դուրս ենք եկել լավատեսությամբ: Ինչո՞ւ են ասել՝ ուզեցին մեկ հայ թողնել, այն էլ՝ թանգարանում: Որովհետև վախեցան հայի տեսակից, որովհետև մեկ հայ էլ եթե մնա, հայն իր ոգու ուժեղությամբ, իր բազմանալու, երկրագնդի վրա իր տեսակը պահելու ձգտումով պիտի տարածվի:
- Այդ բազմանալն էլ տեղի է ունենում արտերկրում՝ արտագաղթի հետևանքով հայերը Հայաստանից դուրս են բազմանում, սոցիալ-տնտեսական վիճակն էլ Հայաստանում գնալով վատանում է: Սա ինչպե՞ս կմեկնաբանեք:
- Հիմա ԱԺ օրենքի նախագիծ է եկել, հիանալի նախագիծ՝ հղիների անաշխատունակության նպաստների նախագիծ: Դա բավականին հաղթական, լուրջ նախագիծ է: Հիմա դրանում կարող եք լիքը սև կետեր գտնել, բայց ես ասեմ, որ դա շատ լուսավոր նախագիծ էր, որովհետև լուծում է շատ համակարգային խնդիր: Եթե մինչև հիմա չաշխատող մայրը անաշխատունակության նպաստ չէր ստանում, հիմա այս օրենքով պիտի ստանա: Լուծվել է այս կարգի լուրջ սոցիալական, արժեքային խնդիր, բայց անգամ սրա մեջ փորձում ենք ինչ-որ բան գտնել: Բայց սա առաջընթաց է, չէ՞: Քննարկեցինք շահագրգիռ անձանց հետ, լսումներ եղան, լուծումներ գտանք: Բոլոր ոլորտներում էլ քայլ առ քայլ առաջընթաց է գրանցվում:
- Իշխանությունը խոսում է լուսավոր կետերի մասին, բայց սև կետերը անտեսում եք:
- Ոչ, իշխանությունը խոսում է նաև խնդիրների մասին: Ունենք խնդիրներ, որոնք ժառանգություն են նախկինից, ունենք խնդիրներ, որոնք տեղում են առաջացել: Բայց իշխանությունն այնքան բաց է իր գործելաոճի մեջ, որ ցանկացած խնդիր բաց կոնտեքստով է փորձում լուծել, դրա համար մասնակից է դարձնում քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչների, տարբեր քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների: Այնպես չէ, որ իշխանությունը խնդիրները թաքցնում է, առաջընթացներն է միայն ներկայացնում: Ճիշտ հակառակը: Միևնույն է, և ընդդիմության, և իշխանության, և քաղաքացիական հասարակության, բոլորի պատասխանատվությունը մնում է միմիայն իշխանության վրա: Մենք այդ ամենը շատ լավ գիտակցում ենք դա, և բոլորից ավելի շատ մտահոգվում ենք, բոլոր քայլերը ճիշտ տանելու, բոլորին մասնակից դարձնելու առումով: Ուրիշ բան, որ մարդիկ ձեռնպահ են մնում, չեն մասնակցում՝ մտածելով, որ այս ժողովրդի հոգսը եթե եկավ մի հարթակ, որտեղ իշխանությունը դերակատարում պիտի ունենա, դա իշխանության խնդիրն է: Ժողովուրդը ժողովուրդ է բոլորիս համար: Այս քննարկումների ընթացքում ի՞նչ պարզվեց. մարդիկ տալիս են գնահատականներ դեռ չհաստատված նախագծին, բայց շատ քչերն են արել առաջարկներ: Այդքան որ կուրծք են ծեծում՝ մայրերը, հղիները և այլն…առաջարկ արեք: Նախագիծը չի ընդունվել, բայց ժամանակավրեպ գնահատականներ են տալիս՝ առանց առաջարկ անելու: Ժողովուրդ, առաջարկ արեք, գնահատական մի տվեք:
- Ձեր կարծիքով, ժողովուրդը գո՞հ է այս իշխանություններից:
- Շատ, իսկ հակառակ փաստերն ունե՞ք:
- Հանրահավաքների մարդաշատությունը կարծես թե այլ բան է հուշում:
- Հանրահավաքների մարդաշատությունը ժողովրդի հետաքրքրությունն է, որ գան, տեսնեն՝ տարբեր ժամանակահատվածում նույն իշխանության կազմում գտնվող մարդիկ, որ հարթակի վրա է, այսօր ի՞նչ նոր բան ունեն ասելու: Ժողովուրդը ծանոթ է բոլորի գործելաոճին՝ որպես տարբեր ժամանակներում իշխանության մեջ գտնված մարդիկ:
- Բայց մարդիկ նաև դժգոհում են:
- Գուցե նաև կլինեն մարդիկ, որ դժգոհ կլինեն, բայց կան մարդիկ, որ գոհ կլինեն: Հիմա ի՞նչ անենք, գոհ մարդկանցով հանրահավաք անենք, որ տեսնեն՝ գոհ մարդիկ ավելի շատ են, քան դժգոհների՞նը:
- 2008թ. անում էր ՀՀԿ-ն:
- Չէ, չէր անում նրա համար, որ հավաքեր գոհերին, համադրության մեջ դներ դժգոհների հետ: Դրանք ոչ թե հանրահավաք էին՝ ինչ-որ բան ցույց տալու, այլ ժողովրդական հավաքներ էին, որ ժամանակ առ ժամանակ, ինչպես ողջամտորեն ընդունում ենք այս հանրահավաքները, այնպես էլ տարբեր ձևաչափերով այդ քաղաքացիական դրսևորումները պետք է ընդունել: Դրանք հարիր են ժողովրդավարական երկրներին, դրանք ևս  մեկ անգամ գալիս են ապացուցելու, որ ապրում ենք ժողովրդավարական երկրում:
- Իշխանափոխություն Հայաստանում ե՞րբ է լինելու:
- Իշխանափոխությունը Հայաստանում կլինի ընտրություններից ընտրություն:
- Բայց դեռ չի եղել:
- Եթե նոր ընտրություններից հետո նոր իշխանություն է ձևավորվել, իշխանափոխություն չէ՞: Ի՞նչ նկատի ունեք՝ իշխանափոխություն ասելով:
- Արդեն քանի տարի է՝ նույն ուժն է  ղեկավարում:
- Քաղաքական ղեկավար ուժին ես և դու չենք որոշողը, որոշողը ժողովուրդն է:
- Ձեր կարծիքով, ՀՀԿ-ն պատրա՞ստ է ընդդիմություն լինելու:
- Ընդհանրապես ասեմ, որ չի կարելի որևէ բան բացառել քաղաքականության մեջ, բայց գիտեմ, որ ՀՀԿ-ն շարունակելու է կրել իշխանության հոգսը, և ոչ միայն հոգսը, այլև՝ որպես իշխանություն, պիտի շարունակի կրել ժողովրդի հոգսը, ընդդիմության, մյուս քաղաքական ուժերի: Իսկ երբ կլինեն ժամանակներ, երբ ինչ-որ բաների տեղեր փոխվեն, դարձյալ նորից նույն տեղում, նույն պատվով, նույն սկզբունքայնությամբ շարունակելու է հիշել ժողովրդին:

Արման Գալոյան
Նյութի աղբյուրը՝ http://www.ilur.am/news/view/37642.html 

Friday, November 14, 2014

Իշխանությունը հակված է քննարկել բոլոր կետերը

ՆՈՅԵՄԲԵՐ 14, 2014Թ. 21:52

Հարցազրույց ՀՀԿ խորհրդարանական խմբակցության պատգամավորՌՈՒԶԱՆՆԱ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆԻ հետ
-Նախագահի առաջարկով ՝ վերստին անդրադառնալ ընդդիմության ներկայացրած փաստաթղթին՝ 12 կետերին, կարելի՞ է ասել, որ տրվեց ներքաղաքական մի նոր գործընթացի մեկնարկ, որի նպատակակետը իշխանություն-ընդդիմություն երկխոսության կայացումն է:
-Մեկնարկ չեմ համարի, ինչո՞ւ, որովհետև հանրապետության նախագահը մշտապես եղել է ու կա քաղաքական երկխոսությունների, հանդուժողականության կողմնակից, նա կառուցողական քաղաքականության կողմակից գործիչ է: Այնպես, որ նախագահի, ՀՀԿ ղեկավարի կողմից նման քաղաքականության մեկնարկը դեռ վեց տարի առաջ է տվել: Հետևաբար, նման առաջարկով հանդես գալն ամենևին նոր բան չէր: Գիտեք, ժողովուրդը պատասխանատվություն է պահանջում և ակնկալում իշխանությունից, ոչ թե ընդդիմությունից:Ու քաղաքական մեծամասնությունը՝ ՀՀԿ-ն, հրաշալի գիտակցում է, որ լինելով ժողովրդի մեծամասնության քվեի կրողը՝ կրողն է և այդ պատասխանատվության: Իզուր չէ, որ նախագահ Սարգսյանը առաջարկելով կառավարությանը վերստին անդրադառանալ ընդդիմության առաջարկած 12 կետերին, հստակ ընդգծեց՝ մեր նպատակը մեկն է, մենք պետք է կարողանանք օգտագործել բոլոր ուժերը մեր երկիրը զարգացնելու համար: Հետևաբար, մենք միշտ պատրաստ ենք երկխոսության, սա մեր գոծելաոճն է:
-Թվում էր, թե երկրի խնդիրներով մտահոգ քաղաքական ուժերը պետք է, որ դրականորեն արձագանքեին նախագահի կոնկրետ առաջարկներին: Լսվեց միայն Դաշնակցության ձայնը ՝ ողջունեցին ու համարեցին՝ կարևորը գործն է: Սակայն 12 կետերը դրոշակ դարձրած ու հարթակ բարձրացած եռյակը այլ պահվածք որդեգրեց: Ինչո՞վ կբացատրեք եռյակի նման<ՙզգուշավորությունը>:
-Ընդդիմության նման պահվածքը, ցավոք, փաստում է ոչ դրական երևույթի մասին, ստացվում է, որ իշխանության, տվյալ դեպքում նախագահի կողմից արվող դրական քայլն ուղղակի ձեռնտուչէ այսօրվա ընդդիմությանը: Եվ սա ընդամենը ժողովրդին իրենց կողքին՝ հրապարակներում պահելու, ժողովրդի ուշադրության կենտրոնում լինելու ճիգեր են:
Իրոք, ինչպես նկատեցիք, երկրի խնդիրներով մտահոգ քաղաքական ուժերը պետք է դրականորեն արձագանքեն նախագահի առաջարկին: Ի վերջո, անցել են հարթակների վրա խոսելու, ճառեր ասելու ժամանակները, եկել է կոնկրետ գործելու ժամանակը: Իսկ մեր ժողովրդին հենց դա է հարկավոր: Մանավանդ, երբ կա հնարավորություն, երբ իշխանությունն ինքն է հանդես է գալիս՝ հանուն երկրի, համագործակցված աշխատելու առաջարկով: Դրանից խուսանավելը չի կարող դրական ընկալվել:
Զուր խոսքեր չեն, երբ ասում ենք՝ իշխանությունն ուժեղ է, եթե երկրում կա կառուցողական ընդդիմություն: Նման ընդդիմությանը ես զննող աչք եմ համարում, քանի որ այն նպաստում է խնդիրների վերհանմանը, դրանց տալիս հնչեղություն, բայց դրա հետ մեկտեղ ոչ թե բավարարվում աղմկելով, այլ իշխանության հետ համագործակցելով փորձում նաև լուծման ուղիրներ մատնանշել:
Մի բան պետք է հստակ հասկանալ, հայ հասարակության մեջ չկան ու չեն կարող լինել թշնամիներ: Ունենալ տարբեր գաղափարախոսություններ, լինել տարբեր քաղաքական դաշտերում, չի նշանակում լինել թշնամիներ: Ուրեմն, իշխանություն-ընդդիմություն հարաբերություններում ոչ թե թշնամանքը պետք է տեղ գտնի, այլ կառուցողականությունը, համագործակցային հարաբերությունները: Նման իրավիճակից կարող է շահել մեր երկիրն ու ժողովուրդը:
Ճիշտն ասած, ես այս պահին եռյակի կողմից խիստ հակադարձում չեմ տեսնում, թերևս, այո, կա զգուշավորություն: Նախագահը կարևոր առաջարկ է արել, և ես կարծում եմ, որ այս պահին ընդդիմությունը խորհում է, փորձում վերանայել իր մոտեցումները: Կարծում եմ, իրենք էլ գիտակցում են, որ հանդուրժողականությունը օդ ու ջրի պես հարկավոր է մեր երկրին: Մենք այլ ելք չունենք, մենք պետք է միավորենք մեր ներուժը, որպեսզի կարողանանք դիմակայել մարտահրավերներին, որոնք գալիս են տարբեր ուղղություներից: Իրավունք չունենք այս դժվարին ժամանակներում թևերի բաժանել մեր ժողովրդին, պառակտել նրան, իրավունք չունենք ժողովրդի անունը շահարկելով մեր քաղաքական ու անձնական ամբիցիրաները բավարարել:
Ի դեպ, մեր ժողովուրդն այնքան իմաստուն է, որ թացը չորից հրաշալի տարբերակում է, ուրեմն պետք չէ մինչև վերջ պարպել նրա վստահությունը: Դրա իրավունքը չունի ո՜չ իշխանությունը, ո՜չ ընդդիմությունը:
Իսկ այն, որ ժողովրդի ձայնին ականջալուր է իշխանությունը, վկայում է մեր ուշադրությունը քաղաքացիական հասարակության տարբեր նախաձեռնությունների հանդեպ: Քաղաքացիական հասարակությունն իր հետևողական քայլերով նաև օգնում է իշխանությանը: Ուրախալի է, որ մեր հասարակության կառուցողական քայլերի արդյունքում շատ հարցեր ստանում են իրենց ճշգրիտ լուծումը: Սա նշանակում է, որ իշխանությունը պատրաստ է համագործակցության ոչ միայն ընդդիմության, այլև հասարակության հետ:
-Դառնանք եռյակի վերջին արձագանքին. հակադրվելով նախագահի՝ փաստաթուղթը կետ առ կետ քննարկելու, ամեն կետի առնչությամբ ճանապարհային քարտեզ կազմելու գործնական առաջարկին, եռյակը որոշեց 12 կետերից առանձնացնել մեկը՝ 10-րդը ու այն համարել լակմուսի թուղթ, ասելով՝ իրականացրեք և ապացուցեք, որ համագործակցության առաջարկը իմիտացիա չէ:
-Ես գտնում եմ, որ բոլոր 12 կետերն էլ կարևոր են և դա առավել պետք է կարևորի փաթեթը ներկայացրած ուժը՝ եռյակը, ամենևին չտարբերակելով իր իսկ առաջարկները: 12 կետերը մեկ ընդհանուր առաջարկների փաթեթ է, ու ճիշտ չէ ասել, 12-ից 3-ը կարևոր են, մնացածը անկարևոր: Եթե այդ կետերը ներկայացրել են փաթեթով, կնշանակի համարել են, որ նրանում տեղ գտած բոլոր կետերն էլ կարևոր են: Ուրեմն, նախագահի՝ փաստաթուղթը կետ առ կետ քննակելու առաջարկն է տրամաբանականը: Իսկ 12 կետերը մշտապես եղել են իշխանության ուշադրության կենտրոնում, ինչի մասին է վկայում և այն, որ կառավարությունը բոլոր 12 կետերը մանրամասնորեն ուսումնասիրել է, տվել իր հիմնավոր մեկնաբանությունները: Եվ այն, որ այսօր էլ իշխանությունը վերստին պատրաստակամ է դրանք քննարկելու, չի զլանում կրկին վերլուծել, համադրել մեր ունեցած հնարավորություններն ու ռեսուրսները, սա արդեն իսկ ապացուցում է, որ իմիտացիայի մասին խոսք լինել չի կարող, դա լուրջ չէ: Ի՞նչ իմիտացվիա, երբ իշխանությունն ինքն է ասում՝ եկեք քննարկենք:
-Այսինքն, հակվա՞ծ է իշխանությունը դիտարկել 10-րդ կետը, ինչը, հիշեցնեմ՝ վերաբերում է Ընտրական օրենսգրքի փոփոխությանը: Մասնավորաբար, առաջարկում են անցնել 100 տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգի, ինչպես նաև, ընտրությունների ավարտից հետո հրապարակել ընտրողների ցուցակները:
-Եթե իշխանությունը վերստին անդրադառնում է 12 կետերին, ուրեմն, հակված է քննակել բոլոր կետերը, այդ թվում և 10-րդը:
Օրենքները դոգմա չեն, հետևաբար, այն բոլոր փոփոխությունները, որոնք միտված են մեր երկրի քաղաքական, ընտրական համակարգերի կատարելագործմանը, կառավարման համակարգի արդյունավետության բարձրացմանը, նպաստելու են երկրի զարգացմանն ու դրանով իսկ մեր ժողովրդի բարեկեցությանը, ուրեմն այդ փոփոխությունները պե՜տք է կատարվեն:
-Մինչ իշխանությունը երկխոսության առաջարկ է անում, ընդդիմությունն ասում է՝ եթե անգամ իշխանությունը կատարի եռյակի բոլոր ցանկությունները, ապա իրենք չեն հրաժարվելու իշխանափոխության պահանջից՝ մեր օրակարգում կա ու մնում է իշխանափոխության, արտահերթ ընտրությունների պահանջը: Ի՞նչ կասեք այս մասին:
-Ես ընդամենը պետք է ցավեմ նման մոտեցման համար, որովհետև ես դրանում չեմ տեսնում երկրի համար օգտակար գործ անելու նպատակադրում, նման գործելաոճով փաստորեն ասում են՝ մեր նպատակը ամեն գնով իշխանության գալն է: Կնշանակի հիմքում քաղաքական, անձնական ամբիցիաներ են, և ուրիշ ոչինչ: Չի կարելի ժողովրդի անունից խոսել ու ժողովրդի աչքերին թոզ փչել:
Այնուհանդերձ, ես խորին հարգանք եմ տածում ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի հանդեպ, վերջապես նրանց շարքերում կան անձինք, որոնք ժամանակին եղել են մեր երկրի ղեկավարներ: Եվ փաստորեն, ցավալի է, որ այսօր իշխանափոխության կոչեր են հնչեցնում հենց նրանք, ովքեր ժամանակին իշխանություն լինելով ունեցել են հնարավորություն երկրի զարգացման համար անել այն, ինչի մասին այսօր խոսում են հարթակներից, բայց չեն արել: Ու եթե իշխանություն լինելով չեն արել, դա չի նշանակում, որ այսօր հարթակ փոխելով իրավունք ունեն իրենց չարածի մեղքն անգամ բարդել ներկայիս իշխանության վրա, մի իշխանության, որն ամենևին չի հրաժարվում պատասխանատվությունից: Պարզապես ասում է՝ եկեք համագործակցենք ու համատեղ ջանքերով լուծենք նաև տարիների կուտակված խնդիրները:
Գիտեք ժողովուրդն էլ է հոգնել հանարահավաքային պայքարներից և հրաշալի հասկանում է, որ իշխանության առոջղ առաջարկը մերժելը անտրամաբանական է:
Ես համոզված եմ, ի վերջո, մեր բոլորի՝ թե՜ իշխանության, թե՜ ընդիմության նպատակը մեկն է՝ Հայաստանը դարձնել լիարժեք ժողովրդավարական ու բարեկեցիկ երկիր: Եվ այս նպատակին հասնելու համար մենք անպայման համատեղելու ենք մեր ջանքերը: Տեսեք, թե ինչ է կատարվում մեր սահմաններին, իրավունք չունենք թույլ տալու, որ մեր թշնամին օգտվի մեր ներքին պառակտումնեից:
ԱՐՄԻՆԵ ՍԻՄՈՆՅԱՆ
http://armarlur.com/?p=64482

Saturday, November 8, 2014

Աղանդավորական պայքար «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկայի և բանակում հոգևոր ծառայության դեմ

Արևմուտքից ֆինանսավորվող որոշ հկ-ներ սկսել են իրենց պայքարը` մի կողմից, որպեսզի դպրոցներից հանվեն <<Հայ եկեղեցու պատմություն>> առարկան, մյուս կողմից պայքարում են բանակում իրականացվող հոգևոր ծառայության դեմ: Այս մտահոգությամբ ՀԱՅՔ կենտրոնը հրավիրել էր ասուլիս-քննարկում:
Քննարկմանը հրավիրված էին Տեր Կորյուն քահանան, ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը, 166 հիմնական դպրոցի տնօրեն Մարգարիտա Քուշքյանը, աստվածաբան Վարդան Խաչատրյանը:
Ստորև ներկայացնում ենք տարբեր լրատվամիջոցների արձագանքները:
Կրոնական դասագրքերից անցում տասնութ տարեկանում սեռը որոշելը
aravot.am
Ռուզան ՄԻՆԱՍՅԱՆ
«Հայք» վերլուծական-տեղեկատվական կենտրոնը Թեքեյան կենտրոնի փոքր սրահում հրավիրել էր քննարկում՝ «Աղանդավորական պայքարը դպրոցում «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկայի դասաժամերի և բանակում հոգևոր ծառայության դեմ» թեմայով:
Քննարկմանը մասնակցեցին Տեր Կորյուն քահանան, ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը, 166 հիմնական դպրոցի տնօրեն Մարգարիտա Քուշքյանը, աստվածաբան Վարդան Խաչատրյանը: Ազգային ժողովի պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանն ասաց, որ Հայաստանում գրանցված են 67 աղանդավորական կազմակերպություններ (խոսքը կրոնական կազմակերպությունների մասին է), որոնք ներքին սպառնալիք են դարձել երկրի անվտանգության համար: Նա տեղեկացրեց, որ անցյալ տարվա հունիսին լրացումներ արվեցին «Այլընտրանքային ծառայության մասին» օրենքում, մասնավորապես, զենք չբռնող աղանդավորների համար սահմանվեց այլ…աշխատանքներ կատարելու կարգը: Աստվածաբանի կարծիքով, հայ եկեղեցու «մուտք գործելը» դպրոցներ, արդարացիության վերականգնելու ընթացք է.«Եթե ժողովուրդն իր պատմությանը դեմ գնա, նա մանկամիտ է»:
Ըստ Վարդան Խաչատրյանի, դպրոցական դասագրքերում կարեւորվել է առաջին հերթին ընդհանուր գիտելիքներ տալու հանգամանքը, իսկ այլ կրոնների պատմություններ ներառելը դասագրքում , հնարավոր էլ չէ: Աժ պատգամավորն ասաց, օրինակ, որ դասագրքերը կարելի է վերանայել, իսկ որ միայն մեր եկեղեցու պատմությունն է ներառված, դա այնքան էլ այդպես չէ: Աստվածաբանի կարծիքով, հանրությանը բաժանելու խնդիր չկա, մարդն ինքն է ընտրում բարի եւ չարի իր եզրույթը:
166 հիմնական դպրոցի տնօրեն Մարգարիտա Քուշքյանը եկել էր ութերորդ դասարանի պատանու հետ, որն ասաց, թե կարեւոր է եկեղեցու պատմությունն իմանալը, եւ ինքը դեմ է, որ աղանդավորները փորձում են հակառակն անել:
Տնօրենը չթաքցրեց, որ դպրոցները տարիներ առաջ պատրաստ չէին, երբ կրոնի պատմություն առարկան մտցվեց: Դասավանդողները հիմնականում հայ ժողովրդի պատմության ուսուցիչներն էին, որոնք վերապատրաստվեցին: Իրենց դպրոցում Աստվածաբանության ֆակուլտետն առաջինն ավարտած մեկն է, եւ որ դասերը սկսվում են «Հայր Մեր»-ով: 1200 աշակերտների մեջ կան երեխաներ, որոնց ծնողների մեջ կան աղանդավորներ, որոնք դեմ են մեր Օրհներգին եւ Տերունական աղոթքին: Ըստ տնօրենի .«Նրանք ասում են՝ մենք փառաբանում ենք Եհովային»:
Հակաօդային պաշտպանության զորքերի հոգեւոր հովիվ Տեր Կորյուն քահանան ասաց, որ այս նույն երեխաներն են գալիս բանակ, սոցիալական կարգը չի փոխվում: «Իմ խնդիրն է աշխատել նրանց հետ: Ո՞վ է մեր երկրում, եթե նա չի երգում «Մեր հայրենիքը»: Հարգում եմ բոլոր ազգերին, անգամ թուրքին, մշակույթը, սակայն բանակում մեր ներկայությունն օգնում է, ավելի հայրենասեր լինել, հոգեբանորեն սատար լինել ընկերոջդ օգնելու, քո անձից պտտվելու դեպի քո ընկերը»,-ասաց նա:
Հասարակական կազմակերպությունների շրջանառվող պնդումներին, թե պարտադիր բառը պետք է հանվի, ուսուցումը պետք է լինի կամովին, դեմ արտահայտվեցին բոլորը: Մեր հոգեւոր հովիվը համաձայն չէր «ազատության» այն տեսակի հետ, երբ նույն հասարակական կազմակերպությունները պնդում են, թե մարդը դառավ տասնութ տարեկան, ինքն է որոշում իր սեռը.«Ահավոր է: Էդ երկրի վաղվա օրն ի՞նչ պետք է լինի»:
Քիչ չեն տարբեր աղանդների հետևորդ աշակերտները, որոնք հրաժարվում են ՀՀ օրհներգը կատարել. դպրոցի տնօրեն
newsbook.am
Շատ կարևոր է, որ Հայ եկեղեցու պատմություն առարկան դպրոցներում դասավանդվի համապատասխան մասնագետի, և ոչ՝ վերապատրաստում անցած հայոց լեզվի և գրականության կամ մեկ այլ ուսուցչի կողմից: «Աղանդավորական պայքարը Հայ եկեղեցու պատմություն առարկայի դասաժամերի և բանակում հոգևոր ծառայության դեմ» թեմայով այսօր կայացած քննարկման ժամանակ նման համոզմունք հայտնեց թիվ 166 դպրոցի տնօրեն Մարգարիտա Քուշկյանը:
«Դպրոցը, որը ես եմ ղեկավարում, իր հարկի տակ ամեն օր ընդունում է 1200 երեխաների՝ 800 ընտանիքներից: Նրանց մեջ քիչ չեն նաև տարբեր աղանդների հետևորդ աշակերտները, որոնք շատ անգամ հրաժարվում են ՀՀ օրհներգը կատարել՝ պատճառաբանելով, որ իրենք փառաբանում են ոչ թե պետությանն ու պետականությանը, այլ Եհովային»,- ասաց նա:
Քննարկման մյուս բանախոս, Կորյուն քահանա Նահապետյանն էլ, իր հերթին, նկատեց, որ բանակում աղանդավոր երիտասարդների սոցիալական կարգը չի փոխվում: «Երեխան, ով դպրոցից սկսած՝ չի արժեվորում իր պետությունն ու կրոնը, նույն արժեքներով էլ գալիս է բանակ: Մինչդեռ ակնհայտ է, որ կրոնը հայ զինվորին օգնում է առավել հայրենասեր լինել, օգնում է զարգացնել դիմացինին հոգեբանորեն սատար լինելու գիծը»,- նշեց նա՝ ընդգծելով, որ աղանդավոր զինծառայողների մոտ 80 տոկոսն ի վերջո դարձի է գալիս և տուն վերադառնում որպես Հայ առաքելական եկեղեցու հետևորդ:
ԱԺ նախկին պատգամավոր Վարդան Խաչատրյանն էլ ասաց, որ կիսապատերազմական վիճակում գտնվող Հայաստանը չպետք է և չի կարող իրեն ճոխություն թույլ տալ՝ աղանդավոր ընտանիքների արական սեռի ներկայացուցիչներին ուղարկել այլընտրանքային ծառայության: «Հայ եկեղեցու պատմությունը հայոց պատմության բաղկացուցիչ, շատ կարևոր մասն է, հետևապես քննադատության ենթարկել առարկայի մնալը դպրոցում, ուղղակի անընդունելի է: Եթե ժողովուրդն իր պատմությանը դեմ է գնում, նա մնում է մանկամիտ, այնպես որ Հայ եկեղեցու պատմության առարկայի դասավանդումն ուղղակի պարտադիր է»,- ասաց նա:
Իսկ ահա ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը համոզմունք հայտնեց, որ բարոյական դաստիրակության և ազգային ինքնության պահպանման պակասը Հայաստանում ակնհայտ են, իսկ սա ազգային անվտանգությանը սպառնացող առաջին նախադրյալներից է: «Քրիստոնեական դաստիարակությունը պետք է սկսվի դպրոցից: Դպրոցում և բանակում քահանաների ներկայությունը պարտադիր է: Ինչ վերաբերում է այլընտրանքային ծառայությանը, ապա հայտնի է, որ Հայաստանում այն ամրագրված է օրենքով: Միաժամանակ, մեր երկրում առկա են այլընտրանքային ծառայության զսպիչ ուժեր, այն է՝ ծառայության ժամկետի՝ սովորական 2 տարվա փոխարեն մինչև 3.5 տարի տևելը, ինչպես նաև աշխատավարձի հազարապատիկի չափով վճարումը պետբյուջե՝ ծառայությունը 1 տարով կրճատելու համար»,- հիշեցրեց խորհրդարանականը:
«Դպրոցում աղանդավորների երեխաները ոտքի են կանգնում, բայց հրաժարվում են երգել ՀՀ օրհներգը». ըստ ծնողների՝ այն փառաբանում է հայրենիքը
168.am
ՌԱԶՄԻԿ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
Երկու ուղղություններով աղանդավորական պայքար է ընթանում՝ Հայ եկեղեցու պատմություն առարկայի դասաժամերի և բանակում հոգևոր ծառայության դեմ: Այսօր տեղի ունեցած քննարկմանը մասնակցած Տեր Կորյուն քահանա Կարապետյանը, ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը, 166 հիմնական դպրոցի տնօրեն Մարգարիտա Քուշքյանը, աստվածաբան Վարդան Խաչատրյանը փորձեցին պարզաբանել, թե ի՞նչ նպատակ է հետապնդում այս պայքարը: Հայ եկեղեցու պատմության դասագիրքը, բացի հոգևոր կրթություն տալուց, նպաստում է նաև մեր ազգի նկարագրի ամբողջացմանը: Եթե պայքար կա դրա դեմ, նշանակում է պայքար կա ազգային նկարագրի դեմ:
Թե էլ ինչո՞վ է կարևոր առարկայի ուսուցումը դպրոցում ներկայացրեց թիվ 166 հիմնական դպրոցի տնօրեն Մարգարիտա Քուշքյանը. «Աշակերտները վկայում են այն փաստը, որ իրենք ավելի ընկերասեր ու հանդուրժող են դարձել: Իմ ղեկավարած դպրոցում սովորում են 1200-ից ավելի աշակերտներ և 800 ընտանիքից երեխաներ են գալիս:
Ունենք նաև տարբեր աղանդների պատկանող ընտանիքներ, որոնց երեխաները Հայաստանի Հանրապետության օրհներգը չեն երգում. ոտքի են կանգնում, բայց չեն երգում: Նրանց ծնողները բողոքում են՝ թող ուսուցիչնեը չպարտադրեն, որովհետև օրհներգում փառաբանում ենք մեր հայրենիքը, իսկ իրենք ասում են՝ մենք փառաբանում են Եհովա աստծուն: Աշակերտներն իրենց ուժերով փորձում են հասկացնել այդ երեխաներին՝ առանց կռվի, ուղղակի ջերմորեն բացատրելով, որ պետք է»,- նշեց նա:
ՀՕՊ զորքերի հոգևոր հովիվ Տեր Կորյուն քահանա Կարապետյանը արձագանքելով այս խնդրին՝ նշեց, թե այդ նույն օրհներգը չերգող երեխաները մի քիչ էլ մեծանում և գնում են բանակ. «Բանակում չի փոխվում իրենց սոցիալական կարգը: Ազգային տեսակետից մեր երկրում ո՞վ է, ի՞նչ է այն երեխան, որը դպրոցում չի արժևորում մեր հայրենիքը և չի երգում օրհներգը:
Թող որևէ մի ազգի ներկայացուցիչ չվիրավորվի իմ խոսքերից, ես հարգում եմ բոլոր ազգերին, բայց որ Աստված մեզ տվել է երկիրը պահելու, պահպանելու, սիրելու, կայացնելու պատգամ, և մենք պարզապես պարտավոր ենք անել դա: Եկեղեցու ներկայությունը բանակում օգնում է հայ զիվորին ավելի հայրենասեր լինել, հոգեբանորեն սատար լինել իր ընկերներին: Բնակում աղանդավորականներն այքան են, որքան կան մեր երկրում և որոնց մի մասը գալիս է ծառայության: Բանակ եկած աղանդավորների առնվազն 80 տոկոսը վերադառնում է Հայ Առաքելական եկեղեցի»,- ասաց քահանան:
Վարդան Խաչատրյան. Եթե ժողովուրդն իր պատմությանը դեմ գնաց, նա մնալու է մանկամիտ
168.am
Դրսից ֆինանսավորվող տարբեր կառույցներ հստակ պահանջ են դնում ԿԳ նախարարության առաջ՝ հանել դպրոցներից Հայ եկեղեցու պատմություն առարկայի պարտադիր դասավանդումը և աշխարհիկ հիմքերի վրա դասընթացներ կազմակերպել, իսկ թե ինչ դասընթացների մասին է խոսքը դեռ չի որոշակիացվում: Փորձում են սա հիմնավորել՝ ասելով, որ իբր այսօրվա դասագրքերում խեղվում է կրոնի ազատությունը, իբր թե այլ կրոնների մասին խոսք չկա:
Բայց իրականում դասագրքերում կան տարբեր կրոնների մասին նյութեր: Աստվածաբան Վարդան Խաչատրյանն այսօրվա քննարկման ժամանակ փորձեց պարզաբանել, թե ի՞նչ կա այս պահանջի ենթատեքստում. «Մարդը պետք է ունենա ազատ ընտրության հնարավորություն՝ բարու և չարի իմացությամբ: Այսինքն՝ ազատությունը, որպես այդպիսին, յուրաքանչյուր բարին և չարը չճանաչողի համար կարող է վերածվել հասարակական գերագույն արատի դրսևորման: Չեմ կարող ասել, թե դասագիրքը բացարձակ է, որովհետև որևէ բացարձակ դասագիրք գոյություն չունի:
Յուրաքանչյուր դասագիրք պետք է միտված լինի գոյություն ունեցող դրական արժեքների սերմանմանը հասարակության մեջ: Իսկ այդ սերմերը չպետք է իրենց մեջ կրեն խորը չարի տարրեր: Եթե մենք Հայ Առաքելական սուրբ եկեղեցուն երկրորդայնացնելու ենք որևէ ոլորտում, դա ունենալու է ծանրագույն հետևանքներ՝ հայկական ինքնության պահպանման և վերարտադրման հարցում, որովհետև պատմականորեն այդ կառույցի, նրա տեսական զանգվածի մեջ մենք կրում են անցյալից եկող բյուրեղացած դրականը: Եթե ժողովուրդն իր պատմությանը դեմ գնաց, նա մնալու է մանկամիտ»,- ասաց նա:
Աստվածաբանը նկատեց, որ միջազգային ճնշումների ներքո մենք բացեցինք մի դուռ, որն անթուլատրելի էր բացել, այսինքն ՝ թույլ տալ խուսափել բանակում ծառայելուց. «Դա շատ բացասական երևույթ էր, որովհետև մենք այդպիսի շռայլության հնարավորություն չունենք»: Այս կազմակերպություններն անընդհատ հղում են անում ՄԱԿ-ին, բայց տարբեր երկրներում, օրինակ՝ Իսպանիա, Իրաք չի արգելվում այս առարկայի դասավանդումը:
Թե ինչպե՞ս է լինում, որ ՄԱԿ-ը նրանցից չի պահանջում դպրոցներից հանել այդ դասաժամը, բայց Հայաստանից դա պահանջվում է այս կառույցների միջոցով, փորձեց պարզաբանել ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը, որն ասաց, որ մեր երկրում բարոյական ու հայրենասիրական դաստիարակության պակասն ակնհայտ է. «Կա հստակ մարտահրավեր և պետք է լինի դա վերացնելու ուղղությամբ մշակված ծրագիր: Նայելով միջազգային բոլոր փաստաթղթերը չպետք է մոռանանք նաև մեր ազգային իրավունքը:
Ո՞վ է ասել, որ Հայ եկեղեցու պատմություն առարկան պետք է լինի փոքրիկ դասընթացների ձևով, այն պետք է լինի իսկզբանե, քանի որ մենք մեր պատմությունից տեսել ենք, որ մեր եկեղեցու ներսում է եղել դպրոցը: Քանի որ արդեն իսկ Սահմանադրությամբ թույլ ենք տվել աղանդների մուտքը Հայաստան և թույլ ենք տվել, որ գրանցվի 67 կրոնական կազմակերպություն, որոնց գիտենք ու հայտնի չէ, թե ինչքանն էլ չգիտենք, հետևաբար պետք է դրան էլ համապատասխան մեր պետական քաղաքականությունը, մեր մնացած քայլերը պետք է տանենք այդ ամենին համապատասխան, ինչը որ առկա է: Ես կարծում եմ, որ և՛ բանակում, և՛ դպրոցում, և՛ հասարակական բոլոր կառույցներում եկեղեցու և քահանայի ներկայությունը պարտադիր է»,- ասաց նա:
Նյութի աղբյուրը՝ http://armarlur.com/?p=64428
08.11.2014թ.

հանրակրթական դպրոցներում ՀԵՊ-ի դասավանդման մասին



Քննարկում՝ Աղանդավորների պայքարը Հայ եկեղեցու պատմություն առարկայի և բանակում հոգևոր ծառայության դեմ



https://www.youtube.com/watch?v=dtEd4kk7jhk

«ԱՅՆ, ԻՆՉ ԱՍՈՒՄ ԵՆՔ ԽՈՍՔՈՎ, ՊԵՏՔ Է ԳՈՐԾՈՎ ՑՈՒՅՑ ՏԱՆՔ». ՀՀԿ ՊԱՏԳԱՄԱՎՈՐԸ` ԽՈՍՔԻ ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

 ՀՀԿ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանից այսօր «Իրավունքը» պարզեց` Հայաստանում ինչ վիճակում է խոսքի ազատությունը:«Հայաստանում խոսքի ազատությունը բարձր մակարդակի վրա է, դա են վկայում  միջազգային մի շարք կազմակերպությունների զեկույցները»,- ասաց պատգամավորը եւս մեկ անգամ շեշտելով, որ Հայաստանում խոսքի ազատությունը շատ ավելի ազատ  է:
    Ինչ վերաբերում է ագրեսիվ վերաբերմունքդրսեւորող եւ ազգակործան գործունեություն ծավալող հասարակական այնկազմակերպություններին, որոնք   չեն հանդուրժում իրենց հասցեին ուղղված  լրատվամիջոցների  քննադատությունը, հատկապես երբ դատական ատյանները  պաշտպանում են ԶԼՄ-ի ազատ արտահատվելու իրավունքը, տիկին Մուրադյանն ասաց, որ դեմ է այն գործելաոճին, երբ առկա է  խոսքի ու գործի հակասություն: «Այն, ինչ ասում ենք խոսքով, պետք  է գործով ցույց տանք»,- ասաց տիկին Մուրադյանը:
    Պատգամավորին հիշեցրինք, որ վերջերս «Իրավունք» թերթին դատի տված մի շարք ՀԿ-ների ներկայացուցիչներ դատարանում պարտվել էին եւ  թերթին ֆաշիստական բնութագրումը տվել: Ռ. Մուրադյանն ասաց, որ չի ընդունում  նման որակումը, ընդհակառակը,«Իրավունքն» այն թերթն է, որտեղ բարձրացվում են  մեր երկրի  կարեւոր խնդիրները:

Սոնա Դավթյան

Նյութի աղբյուրը՝
http://iravunk.com/index.php?option=com_content&view=article&id=21283:l---------r-----&catid=41:lurer&Itemid=57

08.11.2014թ.

Tuesday, October 21, 2014

ԱԺ պատգամավոր Ռ.Մուրադյանի հոկտեմբերի 21-ի ելույթը հայտարարությունների ժամին



    Հարյուրամյակներ շարունակ մենք միշտ պայքարել ենք հարևան թշնամիների դեմ:Պայքար, որ ունեցել է նպատակ պաշտպանելու Հայաստանը և հայի տեսակը: Սակայն ցավով պետք է նշեմ, որ այժմ հայտնվել ենք մի վիճակում, որ արտաքին թշնամուն թողած՝ անհրաժեշտություն է առաջացել պայքարելու ներքին թշնամու դեմ:  Երբ հարցնում են, բոլորս հայրենասեր ենք, և հայրենիքին մենք ներսից ոչ մի վնաս չենք հասցնում, ընդհակառակը՝ հայրենասիրությունից դրդված ենք խոսում, ուղղակի իրավիճակից օգտվելով՝ դրսի ուժերը գտնում են ավելի հեշտ ճանապարհ ներսի դավաճանությունն օգտագործելու:Սահմանին կանգնած է հայ զինվորը ու հսկում է մեր երկրի խաղաղությունը, բոլորի խաղաղությունը, նաև այն մարդկանց խաղաղությունը, ովքեր փորձում են իբր հայրենասիրությունից դրդված իրենց գործելաոճով զինել արտաքին թշնամուն, ով ամեն վայրկյան կարող է վտանգել հայ զինվորի կյանքը։Անթույլատրելի է հայ ժողովրդի տարբեր հատվածների միջև անհանդուրժողականություն և ատելություն սերմանելու քաղաքականությունը:Մինչև ուր պիտի հասնենք այսպես: Շատ քաղաքական գործիչների գործելաոճը դուրս է քաղաքակիրթ ու բարոյական պայքարի բոլոր նորմերից:
      Սթափվե′ք,  և անտեղի մի շահարկեք ժողովրդի անունը, երկրում մի′ ստեղծեք այնպիսի իրավիճակ, որից ուրախանա և օգտվի արտաքին թշնամին, սթափվե′ք, որ մեր երկիրը դառնա համերաշխ ընտանիք:Անընդմեջ քննադատելը շատ հեշտ է, խնդիրներին լուծում տալն է դժվար: Դրա համար իմաստություն և փորձ է հարկավոր:Յուրաքանչյուր քաղաքացի պետք է գիտակցի, որ ազգի անկախության պահպանման, պետականության զարգացման և ապագայի նկատմամբ վստահության խորհրդանիշը երկրի նախագահն է, որն իր հետևից տանում է Հայաստանը ու հայ ժողովրդին և խոսում ու գործում է հանուն պետության շահերի:
        Երբեք էլ  ոչ մի ժամանակաշրջանում երկրի առաջնորդներին չի հաջողվել բոլորին գոհացնել, քանի որ հասարակություն էլ կատարյալ չէ, և դեռ տարիներ են հարկավոր պետական մտածողության զարգացման համար: Իսկ երբևէ մտածել եք, թե ինչքան հոգնեցուցիչ է անընդհատ մտավոր աշխատանքը, ծանր պարտականությունը և պատասխանատվությունը քո ազգի նկատմամբ և հատկապես՝ շարունակաբար քննադատումների ներքո: Նախագահին հոգնել չի կարելի, վրիպումները թանկ են լինում: Տարաբնույթ գործեր, անվերջանալի հիմնախնդիրներ և դրա հետ մեկտեղ՝ անհիմն հերյուրանքներ… Առօրյա լարված ու մեծ աշխատանք կատարող նախագահին, ով ազգի շահն է ներկայացնում արտաքին և ներքին քաղաքականության բարդ ելևէջներում, պետք է հարգել և աներկբա համարել երկրի խորհրդանիշ՝ որպես պետականության առանցքային սյուն: Երկրի առաջնորդն իր ազգով է զորեղ սեփական պետության կառուցման գործում:
     Այս գիտակցությամբ պետք է բոլորս առաջնորդվենք՝ չտրվելով զգացմունքային և չմտածված գործողություններին: Այս խորին համոզմամբ պետք է առաջ շարժվենք: ՀՀ նախագահին հարգելով`մենք յուրաքանչյուրս հարգում ենք ինքներս մեզ, մեր երկիրը և ապահովում մեր երկրի անվտանգությունը:Ուժեղ առաջնորդ՝ նշանակում է հզոր երկիր, իսկ մենք ուզում ենք և պետք է ապրենք այդպիսի երկրում, հետևաբար մենք պետք է սովորենք ատել ատելությունը, սիրել պետությունը և չսասանել նրա հիմքերը:

Նյութի աղբյուրը՝ http://www.slaq.am/arm/news/225119/









Monday, October 20, 2014

«Իշխանությունների վարկաբեկման ճանապարհով ժողովրդի մոտ նոր հույսեր արթնացնելու փորձերը վաղուց դատապարտված են»

ՀՀԿ-ական պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը՝ եռյակի հանրահավաքի եւ ԵԽԽՎ հայաստանյան պատվիրակության ձախողման մասին 

- Ի՞նչ տպավորություն թողեց Ձեզ վրա եռյակի հանրահավաքը:
 - Այս հանրահավաքը նախորդներից տարբերվում էր նրանով, որ հարթակին կանգնած էին այն քաղաքական գործիչները, որոնք երկիրը ղեկավարելու եւ զարգացմանը մասնակցելու անմիջական փորձ եւ հնարավորություն ունեցել են: Այսինքն՝ ժողովուրդը ականատես եղել է տարբեր ժամանակներում նրանց կատարած գործերին: Այսօր ամեն ինչ արվում է, որպեսզի Հայաստանում լինի քաղաքական եւ տնտեսական կայուն դաշտ, եւ այս գործընթացին ակտիվորեն մասնակցում է նաեւ քաղաքացիական հասարակությունը, իսկ իշխանության ներկայացուցիչները հնարավորություններ են ստեղծում քաղաքացիական հասարակություն-իշխանություն երկխոսության ընդլայնման, տարբեր խնդիրների շուրջ քննարկումների կազմակերպման եւ միասնական որոշումների կայացման համար, ինչպես նաեւ իշխանությունը ակտիվ համագործակցության հայտ է ներկայացնում նաեւ քաղաքական տարբեր ուժերին, ովքեր ունեն կոնկրետ ասելիք եւ հստակ ծրագիր: Իշխանության գործելաոճը բաց է. եթե կան խնդիրներ, ապա դրանց լուծման համար կիրառվում են ավելի քաղաքակիրթ ձեւեր, քննարկումների են հրավիրվում տարբեր ոլորտների շահառուներ՝ եւ պետական, եւ մասնավոր սեկտորներից, հասարակական կազմակերպություններից: Կարծում եմ, որ ժամանակներն արդեն փոխվել են, եւ քաղաքացիական հասարակություն եւ իշխանություն փոխհարաբերությունները նոր փուլում են գտնվում, համագործակցության ավելի քաղաքակիրթ փուլում, հետեւաբար նմանատիպ հանրահավաքները, որտեղ իշխանությունների վարկաբեկման ճանապարհով ժողովրդի մոտ նոր հույսեր արթնացնելու փորձ է արվում, վաղուց արդեն դատապարտված են անհաջողության: 

- Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն իր ելույթում ասաց, որ ողջամիտ առաջարկների կսպասեն իշխանություններից, եթե չլինեն դրանք ողջամիտ, ապա գործող նախագահի օրինակով կուղարկեն դրանք գրողի ծոցը: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք առաջին նախագահի ելույթի այս հատվածը: Ի՞նչ առաջարկներ ունի իշխանությունը: 
- Պետք է ասեմ, որ երբեմն ազգի շահից բխող քաղաքական բառապաշարը, որը օգտագործվում է իրավիճակին համապատասխան եւ պատեհ պահին, արդարացված է: Իսկ «գրողի ծոցը», որը շատ դիպուկ էր ասված եւ տեղին, այնքան է ոգեւորել մեր ընդդիմադիրներին, որ բառը կոնտեքստից հանելով եւ անտեղի շահարկելով՝ հեղինակազրկում են իրենց իսկ կողմից հնչեցրած միտքը: Ինչ վերաբերում է իշխանության կողմից ողջամիտ առաջարկներին սպասելուն, ապա պետք է նշեմ, որ սպասել պետք չէ, դրանք արդեն կյանքի կոչված բոլոր այն ծրագրերն են, որոնք իշխանությունը իրականացնում է՝ հրավիրելով ողջամիտ առաջարկներ ունեցող քաղաքական եւ այլ շահագրգիռ ուժերին, որոնք իրապես ցանկանում են ինչ-որ բան փոխել դեպի լավը: 

- ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի պատվիրակության ձախողումը, որը ենթադրում է Ղարաբաղի մասին զեկույցի նախապատրաստում եվրոպական այդ ատյանում, հայաստանյան մամուլում շատ քննադատվեց: Նաեւ՝ պատվիրակության ընդդիմադիր անդամները սուր որակումներ տվեցին: Չե՞ք կարծում, որ այդ քննադատության եւ որակումների մեջ ճշմարտության հատիկ կա:
- Մարդիկ պետք է կարողանան զատել փորձառու մասնագետների կարծիքները ավելի էմոցիոնալ կարծիքներից: Համոզված եմ, որ այն, ինչ խոսվում է, հիմնականում գալիս է անտեղյակությունից, եւ գնահատական տալու համար ճիշտ կլինի խորությամբ իմանալ խնդրի մասին: Վստահ եմ, որ բոլորն են ճանաչում ԵԽԽՎ-ում Հայաստանը ներկայացնող հայ պատվիրակներին եւ մասնավորապես պատվիրակության ղեկավար Հերմինե Նաղդալյանին, ով երկար տարիների փորձ ունի հատկապես միջազգային կազմակերպությունների հետ աշխատանքում՝ եւ հատկապես ԵԽԽՎ-ում: Կարծում եմ, որ, այնուամենայնիվ, հանրային կարծիքում ձեւավորվեց այն համոզմունքը, որ մեր պատվիրակությունը՝ կազմված ԵԽԽՎ-ի ընթացակարգերը, աշխատակարգերը, գրված եւ չգրված օրենքները լավ պատկերացնող պատգամավորներից, արել է մաքսիմալը, ճիշտ է դրել նպատակներն ու խնդիրները, որպեսզի ոչ հայանպաստ զարգացումներ հնարավորինս չլինեն: Սա աշխատանք է, որը շարունակական է լինելու, եւ մենք դեռեւս այստեղ անելիքներ ունենք: «Ձախողում, պարտություն կամ հաղթանակ» բառերն այստեղ ինձ համար ընդունելի չեն, եւ գնահատականներ տալը դեռ վաղ է: Փոխարենը մենք բոլորս պետք է համախմբված լինենք եւ ցանկանանք մեր պատվիրակությանը այս թոհուբոհի մեջ պահպանել միասնականություն՝ շարունակելով իրենց աշխատանքը հայանպաստ պայքարում:
 - Դիլիջանի դպրոցը, որի կառուցապատողին հարկային արտոնություններ տալու համար ընդդիմությունն անխնա քննադատություն էր թափում, վերջապես բացվեց: Հեռանկարում ի՞նչ կտա դա Հայաստանին: Ի դեպ, դպրոցի բացման ժամանակ նախագահ Սարգսյանն ուշագրավ հայտարարություն արեց, ասաց՝ կցանկանար, որ նաեւ ադրբեջանցի աշակերտներ լինեին այդ դպրոցում, եւ դա այն պարագայում, երբ ընդամենը երկու ամիս առաջ ադրբեջանական բանակը բազմաթիվ դիվերսիոն գործողություններ կատարեց եւ սադրանքներ էր հրահրում հայկական սահմաններում: 
- Հերթական անգամ քննադատությունների միջով անցած, բայց հաջողությամբ պսակված մի ծրագիր, որը Հայաստանն աշխարհին ներկայացնելու նոր ճանապարհ է, որտեղ ներկայացնողները կլինեն այն ուսանողները, ովքեր սովորում են այդ դպրոցում: Օտարերկրյա սովորողներն իրենց պատանեկության երազանքների տարիներն անցկացնելով Հայաստանում, երբ հատկապես նրանց աշխարհայացքի ձեւավորման շրջանն է, հնարավորություն կունենան Հայաստանը ճանաչել ավելի խորքից, իրենց ուսումնառության ընթացքում մոտիկից կծանոթանան մեր ազգային ավանդույթներին, արժեքներին եւ ակամայից կդառնան Հայաստանի դեսպաններն ամբողջ աշխարհում՝ ներկայացնելով Հայաստանն իրենց երկրներում: Ես համոզված եմ, որ հետագայում այս դպրոցի շրջանավարտները կվերադառնան Հայաստան՝ նոր գաղափարներ եւ ծրագրեր ներդնելու մեր երկրի հզորացման համար: Դիլիջանի միջազգային դպրոցը հիանալի հնարավորություն է նաեւ մեր հայրենակիցների համար՝ ստանալու մեծ պահանջարկ ունեցող միջազգային չափանիշներին համապատասխան կրթություն՝ առանց հայրենիքից հեռանալու: Ինչ վերաբերում է նախագահ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությանը՝ ադրբեջանցի ուսանողների մասով, կարծում եմ, որ եւս մեկ անգամ մեր նախագահն ապացուցեց՝ մենք մշտապես խոսում եւ առաջնորդվում ենք բարձր արժեքներով, որ կրթությունը սահմաններ չի ճանաչում, եւ այն կարծես ճանապարհ է սահմանները վերածելու կամուրջների: Դա շատ լավ օրինակ էր՝ ցույց տալու, որ Հայաստանում ժողովրդավարական արժեքները վաղուց արդեն կյանքի են կոչված: 

Ն. ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ «Առավոտ» օրաթերթ 18.10.2014 

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2014/10/20/507818/ 

Thursday, October 2, 2014

Ռ.Մուրադյանի հարցը Մարդու իրավունքների պաշտպան Կ.Անդրեասյանին

Ռ.ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ
-Պրն Անդրեասյան, ես, անդրառանալով մարդու իրավունքների 2013թ. զեկույցին, պետք է համեմատության մեջ տամ այն գնահատականը, որը ինչ-որ տեղ առաջացել է իմ առաջարկությունների ներառման հետ կապված զեկույցում։ Անցած տարվա զեկույցում, երբ ես ելույթ ունեցա եւ ներկայացրեցի, որ շատ լավ կլիներ, որ ըստ ոլորտների ներկայացվեր մարդու իրավունքների խախտումները, ես ուրախ եմ, որ դրանք արդեն ըստ ոլորտների այս տարվա զեկույցում կա, որը ավելի կոնկրետ է դարձնում տվյալ ոլորտային խնդիրները։ Բայց հարցս ուղղված է հետեւյալին։
Դուք նշեցիք, որ 200 խնդիրներ տարբեր ոլորտների դուք զեկույցում արծարծել եք։ Կարո՞ղ եք ասել, ունե՞ք վերլուծական այնպիսի ցուցանիշ, թե ամենաշատը ո՞ր ոլորտում են եղել այդ խնդիրները։ Սա 1-ին հարցը։
2-րդը՝ դուք ասացիք, որ 204 առաջարկներից ընդունվել է ընդամենը 10-ը։ Ինքներդ ձեզ համար վերլուծե՞լ եք պատճառները։ Առավել եւս, երբ նշեցիք, որ այդ 204-ից 150-ը քաղաքական բնույթի չէին։ Կուզեի լսել ձեր կարծիքը, թե ինչու՞ վիճակն այսպիսին է, որ 204-ից 10-ն է ընդունվել։ Շնորհակալություն։

Կ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ
-Ամենաշատը,  որպես համակարգային խնդիրներ,  խոսքը չխառնենք անհատական դիմումների հետ։ Խոսքը գնում է համակարգային մեծ խնդիրների մասին։ Կետերով նշվածները ամեն մեկը մի խնդիր ենք հաշվում եւ ամենաշատը կա սոցիալական բլոկում։ Հատկապես աշխատանքի եւ սոցիալական ապահովության ոլորտում։ Ինչու՞ եմ ես անմիջապես այստեղ ասում, որովհետեւ կարող է միանգամից մեկանբանվել, որ ամենավատը այդ մարմինն է, ամենավատը այնտեղ են աշխատում։ Չէ, այդպես չի։ Այնտեղ շատ են ժառանգվել խնդիրները եւ շատ էլ պահպանվել են օբյեկտիվորեն, բայց այնտեղ մենք նաեւ տեսնում ենք որոշակի պատրաստակամություն, որպեսզի խնդիրները լուծվեն։
Երեւանի քաղաքապետարանում էին շատ։ Կարելի է հարց տալ՝ որո՞նք են լուծվել։ Ամբողջ տարվա ընթացքում մենք քննադատել ենք քաղաքապետարանին եւ ընդհանրապես տեղական ինքնակառավարման մարմինների որոշ դրսեւորումներ։ Բայց չեմ կարող մեղք գործել եւ չասել, որ, ի հեճուկս մեր ողջ քննադատության, Երեւանի քաղաքապետարանը այս պահի դրությամբ ամենաականջալուրն է, ամենաշատն է կատարել մեր համակարգային առաջարկները։ Հետեւաբար, իմ չափորոշիչը նա չի որտեղ են շատ խնդիրները, իմ չափորոշիչը այն է, թե ով ինչպե՞ս է լուծում իր խնդիրները նախորդ տարվանից մնացած։ Եվ այդ իմաստով ոստիկանությունը, պաշտպանության նախարարությունը, աշխատանքի եւ սոցիալական ապահովության նախարարությունը, Երեւանի քաղաքապետարանը եւ մի շարք այլ կառույցներ ունեն շատ խնդիրներ։ Նրանք շատ են առնչվում մարդկանց հետ, նրանք շատ են շոշափում մարդու իրավունքների հետ կապված պրոբլեմներ։ Բայց արդեն կարողանում են նվազեցնել այդ խնդիրները։
Դուք ասացիք ինչու՞ չեն լուծում։ Օրենսդրական առաջարկություններ ենք արել։ Շուրջ 10 տոկոսով ընդունվել են մեր օրենսդրական առաջարկությունները։ Այսինքն՝ մի կողմից ունենում ենք վատ թվեր, ցուցանիշներ, նվազումներ, մյուս կողմից ունենում ենք դրական զարգացումներ։ Նույն տարվա կտրվածքով եմ ասում։ Այնտեղ դա էլ է գրված։
2013թ. լավ տարի չէր այն իմաստով, եւ այստեղ չեն կարող ասել կարող է ձեր հեղինակությունն է, ձեր անձն է, վստահությունն է։ Այդպես է ստացվել։ Քաղաքական այդ իրավիճակում առանձին պետական մարմիններ որոշել են, որ այդ խնդիրները կան եւ իրենք կարող են իրենց թույլ տալ շարունակել այդ խնդիրները։ 2014թ. մեջ մենք արդեն նոր խնդիրներ ծագող, որ առաջարկում ենք, շատ հետաքրքիր դինամիկա կա։ Հունվար ամսից մինչեւ հունիս ամիսը շատ արդյունավետ էր պետական մարմինների աշխատանքը, հիմա սկսել է նվազում տեղի ունենալ։ Ես հույս ունեմ, բարձրաձայնում եմ, հորդորում եմ, կոչ եմ անում, խնդրում եմ օգնել, որպեսզի վերջին երեք ամիսները արդյունավետ օգտագործվեն եւ այդ 200 խնդրից մի մասը լուծվի, որպեսզի ես կարողանամ մյուս տարի ապրիլին կամ այս շրջանում, երբ ներկայացնեմ, ասեմ, թե ինչքան լավն է դինամիկան։ Բայց դա չի լինում ու՞մ պատճառով։ Խնդիրներն են անհասկանալի կամ բարդ, դրա համար էի ընտրել ամենահեշտերը իմ կարծիքով։ Օրինակ, ցրված սկլերոզը կամ բժշկական սխալը սահմանել պատշաճ։ Դրա մեջ ես բարդությունը չեմ տեսնում։ Եթե լիներ մասնագիտական քննարկում նույն նախարարության հետ, հետաքրքիր կլիներ ի՞նչ արգումենտ, փաստարկ ունեն իրենք, որ ասում են՝ ոչ։ Եվ իրենց ստիպել պատասխանել այդ փաստարկներով, ոչ թե ուղղակի ինձ ասել ես լավն եմ կամ վատն եմ, իրավունք ունի խորհրդարանը, որովհետեւ ամեն նստաշրջանում կա հարց ու պատասխանի օր։ Ես այդ հրապարակային հարցման իրավունքը չունեմ։ Բայց կուզեի լսել, օրինակ, թե ի՞նչ կպատասխանի առողջապահության նախարարը դրան։ Եթե մի փաստարկ ասի, որ հիմնավոր չլինի, մենք պատրաստ ենք հրապարակային պատասխանել, թե ինչու՞ համաձայն չենք դրա հետ։ Կամ, եթե մի լավ հիմնավորում կա, որ պետք չի ունենալ երկրում բժշկական սխալի ձեւակերպումը, այդ դեպքում չունենանք։ Ես էլ լռեմ ու ասեմ, կներեք, այս առաջարկությունը հանում եմ։ Այս տեսակ գործընթաց, քանի որ տեղի չի ունենում, կարծում եմ պատճառը դա է, որի համար իրենք չեն շտկում մեր ասած սխալները։

Է.ՇԱՐՄԱԶԱՆՈՎ
-Ռուզաննա Մուրադյան, համեցեք։

Ռ.ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ
-Պրն Անդրեասյան, իմ հարցի ձեւակերպումը բացասական տեսանկյունից էր նրա համար, որ ես ինձ համար պարզեմ արդյոք դուք խնդիրներին եւ դրանց վերհանմանը եւ վերլուծությանը ի՞նչ չափով եք ուշադրություն դարձրել եւ որքանո՞վ է այն ամրագրված զեկույցում, որովհետեւ անցած տարի նույն հարցը ես բարձրացրեցի, որ անհրաժեշտ է խնդիրը վերլուծական մասից առանձնացնել։ Բայց այս տարվա զեկույցում կարծես նույնն է մնացել, այդ առումով փոփոխություն չկա։ Դուք նորից ինձ ներկայացրեցիք խնդիրների վերացական մոտեցումը, որ կարող է պատճառը սա է կամ նա է։ Ցանկացած խնդիր լուծելու համար առաջին հերթին անհրաժեշտ է բացահայտել պատճառները եւ յուրաքանչյուր պատճառի ուղղությամբ համապատասխան գործողությունների պլան մշակել լուծման առումով։ Ես գիտեմ, որ դուք շատ լավ գիտեք։ Բայց ինձ հետաքրքիր է, պրն Անդրեասյան, երբ դուք ներկայացնում եք, որ առողջապահության նախարարության հետ այդ  խնդիրը եղել է եւ ընդամենը այս հասկացությունը սահմանելը շատ դժվարութուն է առաջացրել ձեզ մոտ, որեւէ հանդիպում, քննարկում, առաջարկ ձեր կողմից եղե՞լ է, մերժվե՞լ է։ Մերժվել է համագործակցությունը, թե՞ կոնկրետ բժշկական փաստարկներ բերելով՝ այդ հասկացության անհարմարությունը։

Կ.ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ
-Ուրեմն, սրանից ավելի կոնկրետ չգիտեմ ոնց ասեմ։ Դրա համար  վերցրել եմ փոքր, բայց մեծ հարց՝ բժշկական սխալը։ Ոչ թե նրա համար, որ ամենամեծ խնդիրն է այս երկրում, այլ որ այս օրինակով ցույց տամ, որ այդքան էլ տրամաբանական չի թվում, երբ ինձ մեղադրում են, որ մենք հիմնավոր կամ փաստարկված չենք խոսում։ Ի միջի այլոց, բժշակական սխալի մասին այս բանավեճը նոր չի։ Ասում եք որտե՞ղ ենք ներկայացրել, նույն կառավարությունում, երբ քննարկվում էր մարդու իրավունքների ազգային ծրագիրը, որի մեջ հաստատում կար։ Այդ ժամանակվանից ենք խոսում սրա մասին։ Հանդիպում է եղել, հենց նախկին նախարարի դեպքում էր դա, ու թվաց, որ սայլը տեղից կշարժվի։ Այսինքն՝ չհնչեց այնպիսի հիմնավորում կամ ժխտում, որ մենք անտրամաբանական բան ենք ասում։ Հետագայում էլ անընդհատ կրկնում ու հիշեցնում ենք։ Զեկույցն էլ է այդ ձեւով առաջարկվում։ Բա, էլ ո՞ր ձեւով առաջարկենք։ Ամեն խնդրով առանձին հանդիպում անձնական տեղի չի ունենալու։ Սա է այդ ձեւը, որն առաջարկում ենք։ Եթե մի կողմից մոռանանք մեր փոքրիկ աշխատակազմը, ուղղակի փորձենք անձնապես հանդիպել բոլոր ղեկավարների հետ, պարզապես օրացույցային օրերն ու ժամերը չեն հերիքի։ Հետն էլ այն տարբերակը չի, որ իրենք պատրաստակամ են քննարկել, մենք զլանում ենք, չենք գնում այդ հանդիպումներին։ Ցավոք սրտի, տեսնում ենք այդ բացակայությունները այն դեպքերում, երբ տեսնում ենք, որ նույնիսկ առաջարկելը իմաստ չունի։ Կարող ենք նախագիծը գրել եւ փոխանցել։ Այդ դեպքում նույնիսկ, ցավոք սրտի, վախենում ենք, որ զուր կլինի, որովհետեւ չկա ի սկբզբանե ցանկությունը ասել, որ, այո, ընդունել ենք, որ սա պետք է եւ եկեք աշխատենք։ Ճիշտ է, այս զեկույցում մենք ասում ենք, որ խնդիրը չի լուծվել, բայց կան մարմիններ, որոնք ասել են՝ այո, ընդունում ենք եւ եկեք աշխատենք։ Իրենք աշխատում են։ Դրա համար այս կետերը ավելի հնարավոր են, մյուսներից դեռ չենք լսել նման ցանկություն։

Հոկտեմբերի 2, 2014