«ՍՏԻՊՎԱԾ ԵՂԱՆՔ ՓՈՍՏԱՆՋՅԱՆԻ ԳՆԱՀԱՏԱԿԱՆԸ ՏԱԼ` «ԱՄՈԹԻ» ԿՈՉԵՐՈՎ»

Երեկ ԱԺ ամբիոնից «Ժառանգություն» խմբակցության ներկայացուցիչ Զարուհի Փոստանջյանը հերթական անգամ իր ողջ մաղձը թափեց քաղաքական մեծամասնության վրա` անցնելով կոռեկտության բոլոր սահմանները: Արդյունքում տարափի նման հնչող վիրավորանքներն անարձագանք չմնացին նաեւ ՀՀԿ-ական կին պատգամավորների կողմից: Բայց սա էլ չսանձահարեց կատաղի ընդդիմադիր տիկնոջը, ով ի պատասխան դահլիճից հնչող ամոթանքների` շարունակեց նույն կերպ.«Ամոթը ձեզ...»: Տեղի ունեցած միջադեպի, ինչպես նաեւ սահմանադրական փոփոխությունների քարոզարշավի շրջանակում տեղի ունեցող «այո» եւ «ոչ» պայքարի մասին «Իրավունքը» զրուցեց ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր ՌՈՒԶԱՆՆԱ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆԻ հետ:

«ՉԻ՛ ԿԱՐԵԼԻ, ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՈՒՆԻ ՍԱՀՄԱՆ»
–Տիկին Մուրադյան, ինչո՞վ էր պայմանավորված, որ այս անգամ նաեւ Ձեր եւ ՀՀԿ-ական մյուս կին պատգամավորների համբերության բաժակը լցվեց, եւ պատասխանեցիք Զ. Փոստանջյանին:– Իրականում պատեհ եւ անպատեհ առիթները` անկախ թեմայից, անընդհատ օգտագործելով եւ խոսելով շարունակ նույն բանի մասին` արդեն ժողովուրդն էլ է հոգնում լսելուց: Եթե Զարուհի Փոստանջյանին թվում է, որ ժողովրդին փողոց դուրս բերելու անհնազանդության կոչերով, այդ խժդժոցները ստեղծելով` պիտի կարողանա իր խմբային շահի ջրաղացին ջուր լցնել, ապա պետք է ասեմ, որ այդ գործելաոճը պարզունակ է: Եվ եթե ուզում ես իրոք խորքային բան ասել, անընդհատ չի կարելի երկրի ղեկավարությանը եւ քո երկրի սիմվոլին վատաբանելով ու հեղինակազրկելով` փորձել բարձրացնել քո հեղինակությունը: Ժողովուրդն իմաստուն է եւ ամենադժվարին իրավիճակներում համախմբվել գիտի: Այնպես որ, չի՛ կարելի... Մի մարդ, ով ընդունակ է Եվրոպայի խորհրդում իր երկրի նախագահին ուղղել հարցեր, որոնք նպատակահարմար չեն` հենց մեր երկրի շահերից ելնելով, եթե մի մարդ կարող է հավաքել մի խումբ եւ Վրաստանի հայկական եկեղեցու բացման արարողության առիթն օգտագործել դարձյալ իր երկրին սեւացնելու համար, պարզ է, որ հիմա էլ պետք է օգտագործի Ազգային ժողովի ամբիոնը` անեկդոտներով, պատմություններով, ինչ-որ բաներ հորինելով` իր ամբողջ մտավոր պոտենցիալն օգտագործելով` վատ բան ասելու ու ստեղծելու համար: Այս ամենը շատ պարզ եւ թափանցիկ է, ու ժողովուրդը տեսնում է: Ուղղակի, խորհուրդ եմ տալիս Փոստանջյանին` նմանատիպ կոչեր, գնահատականներ մեր երկրի ղեկավարի` իմ երկրի ղեկավարի հասցեին, որն ինձ համար սիմվոլ է եւ սիմվոլ է բոլորի համար, չշարունակի հնչեցնել, որովհետեւ հակառակ դեպքում` մենք կարող ենք համարժեք պատասխան տալ, այնպես, ինչպես եղավ այս անգամ: Մենք ստիպված եղանք բոլորս միասին Ազգային ժողովի դահլիճից Փոստանջյանի գնահատականը տալ` «ամոթի» կոչերով: Իհարկե, ինձ կոնկրետ` որպես Հանրապետական կուսակցության կին պատգամավորի, նման ոճի պատասխանն ընդունելի չէ: Ավելին` գտնում եմ, որ դրա համար կան ավելի լուրջ, քաղաքակիրթ հարթակներ, որտեղ ամեն ինչ կարող ես խոսքով ասել, ոչ թե անտեղի էմոցիաներով, բայց այս անգամ ստիպված եղանք այս կերպ վարվել, որպեսզի նա հասկանա, որ, ի վերջո, չի՛ կարելի, ամեն ինչ ունի սահման: Չի՛ կարելի անընդհատ խոսել նույն բանի մասին, անկախ նրանից, թե օրենքի ինչ նախագիծ ենք քննարկում: – Ի դեպ, սեփական կուսակցության ղեկավարին մոռանալով` Զ. Փոստանջյանը հակադարձեց իրեն ուղղված ամոթանքներին, ասելով, թե ամոթը Ձեզ, որ ում թիմակիցներն եք:– Դեռ ամոթանք է տալիս, թե մենք ո՞ւմ կուսակցության անդամներ ենք, իսկ եթե մենք հանկարծ հակադարձ ամոթանք տանք, թե ինքն ինչ կուսակցության անդամ է, եւ ո՞ւր է այդ կուսակցությունն ու իր ղեկավարը: Իհարկե, ես ինձ թույլ չեմ տա նման անպատիվ բան ասել Րաֆֆի Հովհաննիսյանի մասին, բայց ինքնին Փոստանջյանի վարքագիծը անպատվություն է իր կուսակցության ղեկավարի հասցեին, որովհետեւ մարդիկ սկսում են ակամայից մտածել, զուգահեռներ անցկացնել: Մինչդեռ մենք այսօր պատվով ենք նշում, որ Սերժ Սարգսյանի ղեկավարությամբ գործող կուսակցության անդամներն ենք: Չգիտեմ ինչ գնահատական տամ. երբ իրենց կուսակցությունում 3-4 հոգու հետ հաշտ ու համերաշխ չեն, ինչպե՞ս կարող են խոսել մի հզոր կուսակցության մասին, որն այսօր իր ուսերին է կրում պատասխանատվությունը ժողովրդի ե՛ւ սոցիալական, ե՛ւ ընդդիմության ու իրենց նման անկազմակերպ ֆրակցիայի խնդիրների բեռը: Ինչպե՞ս կարելի է այդպիսի ամպագոռգոռ եւ չմտածված խոսքեր ասել: Կարծում է, որ մարդիկ պետք է դիտեն իր ելույթն ու գնահատակա՞ն տան` ասելով, որ ապրի Զարուհին, ինչպես կարողացավ... Ո՛չ, մարդիկ անձնական վիրավորանք են զգում, երբ երկրիդ նախագահին, որը երկրի սիմվոլն է, վատաբանում են:
«ՎԱՏԱԲԱՆԵԼՈՎ ՈՒ ՊԻՏԱԿԱՎՈՐԵԼՈՎ` ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ՉԵՍ ԿԱՐՈՂ ՀԱՄՈԶԵԼ»
–Միգուցե, Սահմանադրական հանրաքվեի «ոչ»-ի կողմնակիցների անզորությունի՞ց է, որ արդեն անցնում են կոռեկտության սահմանը:– Երբ ասելիքը առարկայական է, ժամանակի շունչն ու օրակարգն է իր մեջ ներառում, մարդը կարողանում է գտնել համոզիչ ներկայանալու ձեւը: Սակայն չեմ ուզում ամբողջ «ոչ»-ի ճակատը ասոցացնել Զարուհու հետ: Նա ընդամենը այդ «ոչ»-ի ճակատի մեջ է: Եվ եթե այնտեղ կան մարդիկ, որոնք ջանք են դնում` իրենց տեսակետն առաջ տանելու համար եւ հանդես են գալիս կոռեկտության սահմաններում, ես խորին հարգանք ունեմ նրանց նկատմամբ:  Ասելիքը հզոր չէ նրանով, թե որքանով է ոչ կոռեկտ, այլ հզոր է նրանով, թե որքանով է առարկայական ու համոզիչ: Վատաբանելով ու պիտակավորելով` ժողովրդին չես կարող համոզել: Պետք է հստակ փաստարկներ բերես, համեմատություններ անես, որպեսզի մարդը հասկանա, թե ուր է գնում: Ինչ վերաբերում է ընդհանրապես «ոչ»-ին,  ուղղակի զարմանում եմ` ինչին են ասում` «ոչ»: Իրենք են շարունակաբար ցանկացել, որ համամասնական ընտրություններ լինեն, իսկ սահմանադրական փոփոխությունները հենված են հենց դրա վրա: Անընդհատ ցանկացել են, որ իրենց ձայնը լսելի լինի եւ կարողանան մասնակցել Ազգային ժողովում որոշումների կայացմանը: Խնդրեմ` բարձրացնում ենք ընդդիմության դերակատարությունը. մի բան, որ իրենք չկարողացան անել: Նոր սահմանադրությամբ մենք փորձում ենք մեծացնել ընդդիմության դերակատարումը, ավելի կառուցողական դարձնել ընդդիմության գործելաոճը, որպեսզի ոչ թե բղավելով մարդկանց փողոց հանեն, հետո չիմանան, թե այդ մարդկանց երթը մինչեւ ուր են տանում, ու երթի կեսից իրենք ուր են գնում, ժողովուրդն` ուր: Իսկ այդպիսի դեպքեր ունեցել ենք, եւ այսօր այդպիսի երթեր ղեկավարող կուսակցության ներկայկացուցիչ Զարուհի Փոստանջյանը պետք է պարզապես չտառապի հիշողության կորուստով եւ հիշի, թե այդ նույն ժողովրդին առաջնորդելով` ուր տարան, ինչ արեցին, ինչ պատասխան տվեցին եւ ինչպես մոլորված թողեցին դրսում: Սակայն, մենք այսօր կրում ենք այդ մարդկանց հետեւից գնացող ժողովրդի եւ, ընդհանրապես, բոլորի պատասխանատվությունը` այդ թվում նույն այդ կուսակցությունների, չձեւավորված ընդդիմության: Ու այս ամենի պատասխանը տալիս է «այո»-ն:– Իսկ ինչո՞ւ «այո»: – Այո՛, որովհետեւ այս «այո»-ի մեջ «ոչ»-ի ժամանակին հնչեցրած բոլոր տեսակետներն են, «ոչ»-երի բոլոր առաջարկներն են: Եթե ուզում եք քաղաքացիական նախաձեռնությամբ հանդես գալ, խնդրեմ` քաղաքակիրթ ձեւը կա սահմանադրական փոփոխությունների մեջ: Հավաքեք 50 հազար ստորագրություն, բերեք ձեր նախագիծը Ազգային ժողով եւ դրեք քննարկման:Եթե ընդդիմությունը փորձում է քաղաքացիական նախաձեռնության խոսնակը դառնալ Ազգային ժողովում, ապա այս փոփոխությունները ընձեռում են այդ հնարավորությունը: Թեպետ, հենց իշխանությունն այսօր էլ քաղաքացիական նախաձեռնության շատուշատ նախագծեր կյանքի է կոչել եւ ընդառաջ է գնացել: Այսինքն` սահմանադրական փոփոխություններով ուզում ենք, որ  ժողովրդավարությունը մեկ աստիճան բարձր հարթության վրա կանգնի. պայքարը լինի քաղաքակիրթ, քաղաքացիական, պայքարը լինի ոչ թե անձերի, այլ գաղափարների մեջ: – «Ոչ»-ի բերած միակ փաստարկն առ այսօր շարունակում է մնալ այն, թե իբրեւ այս սահմանադրական փոփոխություններով իշխանությունը վերարտադրվելու է...– Այս տեսակետը անհիմն շահարկվում է «ոչ»-ի կողմից: Բայց եթե իրենք անընդհատ ասում են, թե իբրեւ ընտրությունները կեղծվում են, ու տարիներ շարունակ վերարտադրվում է իշխանությունը, նույն ձեւով կշարունակեինք, ինչի՞ համար ենք մենք մեզ համար նոր արգելքներ ստեղծում, որովհետեւ մտածում ենք ժողովրդի սոցիալական վիճակի, տնտեսության զարգացման մասին, իսկ դրա համար անհրաժեշտ է երկիրը ճիշտ, արդյունավետ կառավարման հենքի վրա դնել, որպեսզի կարողանանք կարճ ժամանակում ավելի շոշափելի արդյունքներ ունենալ: Իսկ «ոչ»-երին խորհուրդ ենք տալիս ժողովրդին չմոլորցնել, չնայած ժողովուրդն իր պատմական հիշողությունը չի կորցրել ու գիտի, թե ով ինչպես եկավ ու ուր գնաց: Ժամանակն է, որ ամեն մեկը դուրս գա իր անձնական, խմբային, կուսակցական շահերից եւ իրականում մտածի ժողովրդի շահերի մասին: Ու մենք «այո» ենք ասում ոչ թե նրա համար, որ ուզում ենք այն պրոպագանդել, այլ նրա համար, որ հիմնովին հասկանում ենք եւ վստահ ենք, որ երկրի զարգացման երաշխիքները ամրագրվում են այս սահմանադրական փոփոխությունների մեջ:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

http://www.iravunk.com/index.php?option=com_content&view=article&id=31455%3Al-lr-r&catid=48%3Ahandipum&Itemid=114

Ելույթ Մարդու իրավունքների պաշտպանի 2014թ.-ի հաշվետվության վերաբերյալ

"Հոգևոր արժեքներն ընտանիքում"

https://www.youtube.com/watch?v=MxgcCyPj0TY

Կլոր սեղան-քննարկում «ՀՀ կրթության զարգացման 2016-2025 թթ. պետական ծրագիր» նախագծի վերաբերյալ

«Դպրոց-կենտրոնների միություն» իրավաբանական անձանց միության նախաձեռնությամբ նոյեմբերի 28-ին Թեքեյան կենտրոնում տեղի ունեցավ «ՀՀ կրթության զարգացման 2016-2025 թթ. պետական ծրագիր» նախագծի քննարկումը: Միջոցառմանը մասնակցում էին ՀՀ ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանը, ԱԺ պատգամավոր, «Դպրոց-կենտրոնների միություն» ԻԱՄ-ի նախագահ Ռուզաննա Մուրադյանը, ՀՀ ԿԳՆ վարչության պետ Նարինե Հովհաննիսյանը, ԿՏԱԿ-ի տնօրեն Արտակ Պողոսյանը, դպրոց-կենտրոնների տնօրեններ ՀՀ բոլոր մարզերից:

Հայկական ուրբաթ 27.11.2015

<Հայկական ուրբաթ> հաղորդման հյուրն է ԱԺ պատգամավոր Ռուզաննա Մուրադյանը

http://kentron.tv/index.php/am/programs/informational-political/armenian-friday/item/8390-hay-urb-271115.html

"Ազգային պետական տոներն ընտանիքում"

Հաղորդումն ամբողջությամբ կարող եք դիտել հետևյալ հղումով՝

https://www.youtube.com/watch?v=s78fyOKbnoM

Չնայած դժվարություններին՝ կրթական ոլորտի ծրագրերի թիվը բյուջեով ավելացել է

Կրթական ոլորտին առնչվող ծրագրերի մասին, որոնք ամրագրված են 2016թ-ի պետական բյուջեով, ինչպես նաև ընդհանուր կրթական ոլորտին առնչվող խնդիրների ու առաջնահերթությունների մասին Aysor.am-ը զրուցեց ԱԺ պատգամավոր, «Դպրոց կենտրոնների միություն» իրավաբանական անձանց միության նախագահ Ռուզաննա Մուրադյանի հետ:

-Տիկին Մուրադյան, որո՞նք են 2016թ-ի պետական բյուջեի հիմնական մեխերը կրթության ոլորտի համար:

-Նախ, նշենք, որ հաջորդ տարվա բյուջեն դարձյալ սոցիալական ուղղվածություն ունի ու չնայած դժվարություններին՝ սոցիալական, կրթական ծրագրերը մնալու են ամրագրված բյուջեով: Օրինակ, դասագրքերի հարցում ունենք բավականին լուրջ ներդրումներ և տարրական դպրոցի դասագրքերն անվճար են: Սա, կարծում եմ կարևոր ցուցանիշ է: Բացի այս, նախկինում և այսօր գործող շատ ու շատ ծրագրեր տեղ են գտել նաև 2016թ-ի պետբյուջեի նախագծում, շարունակելու է ուշադրության կենտրոնում մնալ, այդ թվում և միջազգային կառույցների, ավագ դպրոցների կայացման խնդիրը: Մեզանում, կարծես թե, փոքր-ինչ անտեսված է միջին և մասնագիտական կրթության ոլորտը, բայց 2016թ-ի ֆինանսական գլխավոր փաստաթղթով նաև այս գծով է լուրջ ֆինանսավորում նախատեսվել:

Ուշադրության կենտրոնում կմնա հանրակթությունը և ես այդ մասին նաև քննարկման ժամանակ հայտարարեցի՝ մենք պետք է շարունակական դարձնենք մանկավարժների վերապատրաստումը, քանի որ դրա կարիքն իսկապես կա ու այդ մասին բարձրաձայնում են հենց մանկավարժները: Ի վերջո, դասավանդման նոր մեթոդներ կան, տեղեկատվական տեխնոլոգիաները զարգանում են, իսկ մենք ձգտում ենք դրանք կիրառել դասավանդման գործընթացում, այնպես որ այս ամենը նոր հմտություններ է պահանջում… իհարկե, պետությունը այս խնդիրը փորձեց իր ուշադրությունում պահել և լրացրեց ուսուցիչների ատեստավորմանն ուղղված վերապատրաստումներով, բայց 12 ժամը շատ քիչ է այն մանկավարժի համար, որն ունի զրոյական գիտելիքի մակարդակ և նոր պետք է սկսի սովորել, օրինակ, թե ինչպես օգտվել համակարգչից, էլ չեմ ասում՝ կիրառի: Ուրեմն այս մասով պետք է ժամաքանակ ավելանա, հետևաբար նաև՝ միջոցներ:

-Դուք արդեն նշեցիք դասավանդման նոր մեթոդների մասին: Որքա՞ն է հասցնում մեր կրթական ոլորտը դրանք ընկալել ու ներդնելու իմաստով:

-Շատ կարևոր է ուսումնասիրել դասավանդման նոր մեթոդները, որոնք մտածողություն սովորեցնող-զարգացնող, սովորել սովորեցնող-զարգացնող մեթոդներ են: Այո, այս ամենի զինանոցի պակասը կա այսօր ուսուցիչների մոտ, նաև պակաս կա առարկայական չափորոշիչների, որոնց հիման վրա դասավանդումն իրականացնելու վերապատրաստման կարիք անշուշտ ունենք: Սրանք հարցեր են, որոնք շատ կարևոր է, որ իրենց արտացոլումը գտնեն բյուջեի նախագծում…

-Բայց կգտնե՞ն, թե դա յուրաքանչյուր դպրոցի խնդիրն է՝ ապահովել մանկավարժներին անհրաժեշտ նյութերով և այլն:

-Ոչ, սա այն հարցը չէ, որ կարող է լինել դպրոցի լուծելունը միայն: Այս ամենի նկատմամբ ընդհանուր պետական մոտեցում ու քաղաքականություն է պետք և դա արդեն առկա է և սխալ կլինի այդ մասին չարձանագրել: Բայց մանկավարժների շարունակական վերապատրաստումը զարգացող հասարակության պահանջն է, որի պարագայում կունենանք որակյալ կրթություն:

- Հայտնի է, որ աշխատավարձերի բարձրացում նախագծով նախատեսված չէ, նույնը վերաբերում  է նաև մանկավարժների՞ն:

-Այս պահին չի նախատեսվում, որովհետև ավելի ծախսերն են շատացել և ավելի նոր պահանջներ ու չափորոշիչներ են առաջ քաշվել, ինչը իր հետ բերելու է կրթակարգի վերանայում: Հիմա նաև Կրթության պետական զարգացման նոր ծրագիրն ենք փորձում մեկնարկել:

-Տիկին Մուրադյան, ի՞նչ պետք է անենք, որպեսզի  նախարարություն-մանկավարժ կապը լինի ոչ թե տնօրենի միջոցով, այլ հասցեական, քանի որ շատ դեպքերում տնօրենների շահերը գերակա են մանկավարժների խնդիրներից ու մտահոգություններից:

-Հիմա կստացվի, որ հարմար պահ է «Դպրոց կենտրոնների միությունը» ներկայացնելու համար, բայց միությունը միջին կառույցն է, որ գործում է կրթության նախարարության և յուրաքանչյուր դպրոցի մեջ: Եվ նրա առաքելության նպատակն է, որ սա դառնա այն գործուն հարթակը, որտեղ մանկավարժը բարձրացնի իր կարիքը, իսկ նախարարությունը ականջալուր լինի այդ կարիքին ու դրա հիման վրա կառուցի իր ռազմավարությունը:

-Ստացվո՞ւմ է:

-Այո, մենք շատ ենք բարձրաձայնում այդ խնդիրները: «Դպրոց կենտրոնների միությունը» ամեն ամիս հավաքում է տարբեր առարկաներ դասավանդող մանկավարժների ՀՀ տարբեր մարզերից և մարդիկ մասնակցում են մեծ ակնկալիքներով, մեծ հույսերով: Միությունը հենց այդպես էլ ընկալվում է նույն նախարարության կողմից, որպես յուրատեսակ կրթական լաբորատորիա, որն իր միջով  անցկացնում է դպրոցներից եկող կարիքները, առաջարկները և ներկայացնում դրանք ԿԳՆ-ին: Սա իրոք կարևոր գործընթաց է, որը մշտապես կապ է ապահովում դպրոցների ու նախարարության միջև, իսկ սա չի կարող իր դրական ազդեցությունը չունենալ:

-Վերջերս կարևորել էիք  ուսուցիչ ընդունելու  չափորոշիչների փոփոխության անհրաժեշտությունը: Ինչո՞վ է դա պայմանավորված:

-Առաջիկայում ԿԳՆ-ին կառաջարկվի ուսուցչի թափուր տեղի մրցույթի կարգի վերանայում, որովհետև այս կարգի հետ կապված բազմաթիվ դժգոհություններ կան հենց մանկավարժների կողմից, որ երբ մանկավարժը գնում է ընդունվելու ոչ թե նրա մանկավարժական գիտելիքը պետք է ստուգվի, այլ մանկավարժի մեթոդական գիտելիքը, մեթոդական պատրաստվածությունը: Ի վերջո, ֆիզիկայի ուսուցիչը ֆիզիկա գիտի և դրա վկայությունն է իր դիպլոմը, բայց արդյո՞ք նա կարող է դասավանդել, տիրապետում է դասավանդման մեթոդիկային՝ սա է խնդիրը:
 

09.11.15, 16:04

Լիա Խոջոյան
http://www.aysor.am/am/news/2015/11/09/ռուզաննա-մուրադյան/1016494